DITZUK
HOOFSNL
Raw and relentless noiserock
Het was Kliko fest 2023 in het Patronaat te Haarlem. Gelijk mijn vuurdoop met dit eigenzinnige festival waarop geen muziekstijl wordt geschuwd, en variatie troef is, maar de punk factor toch wel een beetje de rode draad door de muzikale ratjetoe is.
Hier mocht ik heerlijk genieten (mijn objectieve mening) van toch wel de band (veruit!!! wederom mijn objectieve mening) van de avond genaamd DITZ.
Dit vijftal uit Brighton (Engeland, opgericht in 2016) sloeg met hun mix van noiserock vs. Postpunk mij venijnig om de oren.
Het brok energie wat hieruit ontsproot deed mij en mijn gezelschap het wel eens zijn dat hier wel eens een revelatie aan het werk zou kunnen zijn waar wij in de toekomst zeker meer van zouden horen.
De vlijmscherpe tegendraadse gitaren, de pompende bas/de beukende ritme sectie en de (zwaar opgemaakte en in een jurk getooide) monotone dan weer schreeuwende (oftewel scheurende oerkreten) zang van de frontman deed de zaal opzwepen met hun weergaloze, compromisloze noise dat bij tijden wel flarden van de legendarische band Jesus Lizard liet zien.
Daarbij de lijn doortrekkend naar een (op het moment zeer populaire) Idles die misschien wel een beetje als de vlaggendrager kunnen worden beschouwd van de stroming noise uit Groot Brittannië die het vasteland op het moment overspoeld. Laat staan de rest van de wereld.
En dat zie ik niet als een negatief iets. Het is er gewoon de tijd voor om even weer vuig te rocken en als publiek zijnde weer te slammen en de koppen tegen elkaar aan lopen te knallen. Maar ten alle tijden vriendelijkheid troef! Laten wij lief zijn voor elkander.
Toen ik destijds na het optreden heerlijk murw gebeukt was, toog ik naar de merch om hun album 'The Great Regression' (2022) te kopen, ook omdat deze band mij zwaar overtuigde met hun set. Thuis gekomen, om nog even heerlijk weer na te genieten van die avond, bleek er helaas niets in de hoes te zitten. Damn! Contact met de band gezocht en vrij snel een nieuwe thuis gestuurd gekregen. Chapeau voor de band en nog een extra reden om ze hedenavond te gaan zien.
Ten tijde van dit schrijven zit ik te luisteren naar hun fonkelnieuwe (vers van de pers als het ware) werk 'Never Exhale' (2025) en de chaos van het vorige album wordt heerlijk gecontinueerd, zo niet nog er een schepje er bovenop met een lekkere zware laag eronder.
Voor fans van het nonchalante (kan mij allemaal niets schelen, whatever...) venijnige vuige postpunkynoiserock is dit een absolute aanrader.
En voor een band die vrijwel constant op tour is, en dan tussendoor ook nog even een brok energie aan nieuw materiaal uit poept krijgen mijn zegen en verdienen een groot publiek. Komen dus!
Case.
Support HOOFS maakt muziek die dwars door je trommelvliezen trapt. Snijdende gitaren, gruizige baslijnen, zang die je bij de strot grijpt en stampende drums die nog even benadrukken waar die naam vandaan komt. Balancerend op de randen van post-punk, punk en noise knalt deze band door je speakers en van het podium.