Ela Stiles is al een aantal jaren actief in de levendige Australische muziekscene. In VERA hebben we dit jaar alleen al Scraps en Blank Realm uit Brisbane en UV Race uit Melbourne hebben mogen zien. Niet te vergeten Straight Arrows die in september Het Viadukt nog plat speelden en Diät van laatst, ook tweederde Australisch paspoort. Oh, had Anco hier al eens die Total Control plaat geplugd? Ja toch, maar dat kan niet vaak genoeg gezegd worden. Als je het mij vraagt is Australië het contintent om in de gaten te houden, van alle Engelstalige landen weten zij op een bepaalde compromisloze manier ontzettend veel goede bands af te leveren.

Zo dus ook Ela Stiles, vanavond samen met Mannie Haring in de VERA kelderbar. Veel bands gaan gewoon hard, pakken een blues schema en vul de zaal met wat lawaai. Ela heeft dat opzij gegooid en alles gestript tot alleen haar stem, een loopstation en gitaar. Haar manier van zingen doet Keltisch aan en dat samen met de doordreunende gitaar maakt het ontzettend ruimtelijk. Alsof je over het Great Barrier Reef dobbert en iemand in de verte een Didgeridoo aan het blazen is. Op haar zopas uitgebrachte plaat staat een nummer van 22 seconden, je hebt niet meer nodig om binnen te komen. Live pakt ze de gitaar op en voor deze tour heeft ze Jensen Thung van Lower Plenty meegenomen.

Mannie Haring, oftewel Manon Maring en Gewoon Rik, twee Groningse kunstenaars die zich veel bij onze overburen van de Gym bezighouden. Manon zingt met haar fluisterstem over de experimentele beats van mr. Möhlmann. Beide hebben al eerder furore gemaakt op Welcome To The Village en Noorderzon. Wordt mooi, tot dan!