GOLD + The Local SpasticsNL
Gold's eerste album heet Interbellum. De band klinkt totaal niet als een soundtrack voor tussen twee wereldoorlogen. Ik zie meer een intocht van kannibaliserende horden in een klooster of een triomfantelijke eenling grimlachend staande op de rokende bloederige puinhoop gevormd door overblijfselen van een eens machtig koninkrijk. Kan ook mijn zieke geest zijn natuurlijk. Stevige rock met vrouw op zang. Ik ga de vergelijking met Regina of Juliette niet maken, de band zegt zelf alle voorgaande paden te hebben verlaten. Zal wel. Ze zijn in ieder geval al behoorlijk internationaal aan het touren en het kan niet ander dan dat het geluid wat ze voortbrengen de band door heel Europa fans zal opleveren. Maar nu de Kelderbar. Vuist in de lucht en beuken.
Minder kunstzinnig over hun oorsprong en ondergang en herrijzing zijn The Local Spastics. Punkrock met een goede dosis vrolijke agressie. Het gaat weer stinken en het zweet zal weer van de muren en het plafond druipen in de kelder. Maar voor de kelder is dat gelijk aan het bereiken van de Super Saiyan vorm. Met The Local Spastics wordt dat een smerige, luidruchtige porno-punk gebeurtenis waar de meeste Hentai (waarom zit ik de fuck met Japanse shit in mijn hoofd?) een tentakelig puntje aan kunnen zuigen. Lijkt me duidelijk. Komen.
Tweemaal vette rock voor anderhalf eurootje! VERA Downstage: de reden om niet te emigreren. |REMY