Wil je lachen? Google eens op de bandnaam van vanavond en verbaas je over de resultaten. Je krijgt van alles te zien over auto's, pullen bier en vrouwelijke geslachtsdelen. Wist je dat een 'growler' namelijk een militair voertuig is? Maar het staat ook voor een fles bier of een hotdog. En ook voor een poepgat. Of een vagina. De verwachtingen zijn dus, alleen al vanwege de bandnaam, hoog gespannen. 

Gelukkig zijn The Growlers ook vanwege hun muziek alleszins de moeite waard. Ze sluiten namelijk mooi aan bij de hausse die de laatste tijd is ontstaan rondom bandjes die het in de jaren zestig zoeken. Denk vintage, denk surf, denk Californië. De Allah Las, die hier een klein jaar geleden speelden, bieden niet onaardige vergelijking voor wat betreft de insteek die The Growlers er op na houden. Maar waar The Allah Las vooral relaxed en zonnig zijn, hebben The Growlers stevig van de paddo's gesnoept. Over hun lome jaren zestig surfpop leggen ze een flinke deken van dromerige, reverbzwangere psychedelica. Beach Goth, noemen ze het zelf en hun optredens schijnen flinke happening te zijn, compleet met pruiken en vrouwenkleren.

De band uit Costa Mesa, uiteraard in Californië, bestaat sinds 2006 en bracht met 'Hung At Heart' dit voorjaar hun derde plaat uit. Ik vind het verreweg hun beste, met liedjes die laveren tussen goeie pop en weirde psychedelica, maar nooit te ver afdwalen in de door de LSD opgeroepen inspiratie. Zo klinkt opener 'Someday' als een bummed out versie van een liedje van The Strokes en is 'One Million Lovers' een heerlijk twangy nummer, dat in je hoofd blijft rondzeuren als je niet al voortdurend op repeat zet.

Ook uit Californië komt Tomorrows Tulips, die het voorprogramma gaan verzorgen. Het is een duo dat hun plaatjes uitbrengt op het vermaarde Burger Records-label en een beetje klinkt als jaren '90 slackerrockers die de liedjes van The Velvet Underground ontdekken. Lekker wrakke indiepop met de juiste referenties dus.

Bart