Weet je nog? Eurosonic, vorig jaar? Er stond een bandje in de Grote Zaal dat iedereen moest en zou zien. De rij voor de deur liep zowat tot aan de Grote Markt en dat is niet eens heel erg overdreven.

 Goed, er worden wel eens vaker bandjes gehyped. Iceage is de eerste niet en zal zeker niet de laatste zijn. En misschien dat het gros van al die dringende bezoekers wel was afgekomen op de met sensatiezucht omgeven verhalen over hun livereputatie. Bij de piepjonge (ze zijn nog geen twintig) band uit Kopenhagen zou sprake zijn van bloedneuzen, vechtpartijen, dronkenschap en in politiek opzicht zouden ze niet al te zuiver op de graat zijn. Reden genoeg om daar voor in de rij te gaan staan.

 Qua muziek –daar ging het tenslotte om- bleek Iceage vooral een puike herrieband te zijn, die in een half uurtje tijd even kwam laten zien hoe punk behoort te klinken. Energiek, gevaarlijk en bij tijden ronduit nihilistisch. Goed, die zanger was niet helemaal nuchter, maar van rare fratsen was verder ook geen sprake. Iceage rausde door de zaal met een anarchistische mix van zwalkende punk, vroege hardcore en –vooral- kille postpunk. Takkeherrie dus, maar wel heel erg lekker en bijzonder opzwepend met veel galm, veel noise en veel jaren ’80.

 Wat de Denen vooral goed doen is laveren tussen al die noisy herrie en goede catchy nummers. Net voordat een liedje gierend de bocht uit vliegt grijpen ze het bij de haren en keren terug naar het uitgangspunt; een pakkende melodie of een lekker gitaarriffje. Voor het even fijne als opgefokt klinkende debuutalbum ‘New Brigade’ geldt dan ook: al gaat de herrie nog zo snel, het liedje achterhaalt het wel. Onder al die razende en metalig klinkende gitaren, hakketakke drums en dronken galmzang zitten spannende en prima nummers verstopt.

 Het nieuwe album, ‘You’re Nothing’, staat op het punt van uitkomen en met de wagonladingen aan juichende recensies die ‘New Brigade’ ontving, kan het ook niet anders dan dat een groot label die plaat gaat uitbrengen. Matador –ondermeer betrokken bij Yo La Tengo, Cat Power en Kurt Vile- heeft de Denen getekend en getuige de ronduit gevaarlijk klinkende nieuwe single ‘Ecstacy’ hebben ze niets gedaan om Iceage’ gruizige, nihilistische geluid op te leuken. Gelukkig maar. Het dak kan er weer af vanavond.

 Met liedjes als ‘Jullie zijn allemaal stom’ en ‘Het gulpt en het gutst’ kun je er zeker van zijn dat je bij Earth Control met een bloedserieuze en gedreven band te maken hebt. Groningens synthpunktrots bestaat uit Kunstacademie-studenten Bert en Marcel, die met z’n tweetjes al hardcorepunk speelden, maar ook hun handen niet omdraaien voor instrumentale, a capella-surf. Als Earth Control maken ze punk met een gitaar en een drumcomputer. Ook grossieren ze in –zoals je uit de titels al kunt afleiden- even poëtische als maatschappijkritische teksten. Niet te missen!

 Bart