Singer/striptekenaar Jeffrey Lewis komt terug naar VERA en dat is geweldig. Lewis is een van de mensen die rond de eeuwwisseling de Anti-folk een verfrissende, hilarische en boeiende boost gaven. Hij maakte onderdeel uit van een stel hippe New Yorkers rondom The SideWalk Cafe, in East-Village, die destijds met geinige teksten en sterke songs de harten van vele indie-liefhebbers veroverden. The Moldy Peaches waren destijds het geweldigst en sowieso het bekendst, maar die bekendheid groeide jaren later door de soundtrack van de cultfilm Juno (2007) groter. Jeffrey Lewis is zonder twijfel een van de meest sympathieke muzikanten uit die groep Anti-folkies.

Aan het begin van deze eeuw, 2002 om precies te zijn, maakte Jeffrey Lewis al een onuitwisbare indruk op ons Groningers. Hij was in een relatief korte tijd twee keer te gast in VERA. In januari van dat jaar stond hij samen met zijn broer Jack op bas op het grote podium. Broer Jack kon nauwelijks bas spelen. Het podium dat hij die avond moest delen met Julie Doiron, bekend van de geweldige band Eric's Trip en die twee schitterende 'Lost Wisdom'-platen (2008 en 2019) met Mount Eerie. Aan het einde van dat jaar speelde hij in Minerva, die avond omgedoopt tot VERA-op-locatie, in het kader van een VERA-poster tentoonstelling, aldaar. Die avond speelde hij samen met andere anti-folk coryfeeën Dufus, Toby Goodshank en Kimya Dawson, toen net ex-frontvrouw van die beroemde cultband The Moldy Peaches. Die avond speelde Lewis ook met broer Jack, die na een klein jaartje touren nog steeds geen basgitaar kon spelen.

Wat beide optredens toen zo innemend maakte, was de interactie die Jeffrey Lewis met zijn publiek zocht. Niet met meezingers of met meeklappen, aanstekers of dito onzin. Lewis creëerde op het podium een soort huiskamer-sfeer - hij maakte een grote zaal klein. De verhalende songs over leven in NYC, met als setting de Lower East Side en het opkomende Williamsburg, over popsterren of oneindig reizen van de Oostkust naar de Westkust. Onderwerpen die ook verstript te koop op de merch-tafel lagen. Tijdens beide shows liet hij aan de hand van een stapel zelfgemaakte tekeningen een daardoor zelfgemaakte videoclip zien, terwijl hij het nummer onder de video zong; a la de wereldberoemde Bob Dylan-video van 'Subterranean Homesick Blues'. Beide optredens rammelden aan alle kanten, al was de muziek op de CD-R-etjes die hij tijdens de shows verkocht niet veel beter.

We zijn twintig jaar verder en nog steeds is Jeffrey Lewis die klein gebleven grootheid, die door de jaren heen de Anti-folk-kaars nooit uit heeft laten gaan. In die lange periode is hij vaak naar Europa gekomen om zijn nummers te laten horen, al was hij niet heel vaak meer in Groningen. Zijn shows waren nooit voor de massa, maar altijd dichtbij hemzelf, dichtbij zijn publiek. Waar je in Nederland ook komt, heb je veel liefhebbers die vergelijkbare, leuke of toffe momenten met Jeffrey Lewis hebben meegemaakt. Op het podium of na een show. En in die twintig jaar is er nagenoeg ieder jaar een plaat van Lewis verschenen, die negen van de tien keer bij het roemruchte Rough Trade uitkwamen. Meerdere platen maakte hij met andere muzikanten - bijvoorbeeld: 'The Bundle' (2010), met o.a. Kimya Dawson en 'Come On Board' (2011) met Peter Stampfel van The Holy Model Rounders. Andere platen waren een eerbetoon aan inspirerende bands - bijvoorbeeld: Crass, ' 12 Crass Songs' (2007), en The Fall, 'His Waves, 13 Fall Songs' (2018). Op nagenoeg iedere plaat speelde broer Jack een belangrijke rol.

Toch is er in die twintig jaar heel weinig veranderd. Qua muziek, dan. Ook al is er met The Voltage inmiddels een heuse begeleidingsband, bij het horen van 'Bad Wiring' (2019), zijn meest recente plaat, is het nog steeds onmiskenbaar Jeff Lewis; puur, verhalend en vooral een grote verzameling aan klasse garagepoppende en anti-folkende songs. Het rammelt al jaren niet meer zo heftig als de tour-CD-R-tjes van destijds, maar nog altijd hoor je een muzikant die wars is van mode-winden of andere grillen die de industrie belangrijk vindt. Ook dat maakt hem bijzonder. In VERA houden we van dit soort oeuvre-bouwers en lange termijnmuzikanten. Daarom: welkom terug Jeffrey Lewis! Het gaat weer een mooie avond opleveren. Gaat dat dus zien.

Niek