‘De meest overbodige band van Nederland’ werden ze een keer genoemd. Dan weet je dat je goed zit, want dat betekent dat de muziek iets losmaakt bij mensen. En inderdaad maakt The Kik van alles los. De heupen en de lachspieren vooral. In een paar jaar tijd heeft de band rond Rotterdamse frontman Dave von Raven zich onmisbaar gemaakt als aanjager van een revival van de nederbiet uit de zestiger jaren. Een fascinerend stuk Nederlandse popgeschiedenis dat die extra aandacht meer dan verdient. Kneuterig is het nieuwe hip. Alweer.

Cynisch als ik gelukkig slechts zelden ben, vond ik The Kik in eerste instantie maar niks. Een soort van Nederlandstalige doorstart van The Madd, een bandje waar ik ook al niet zo veel mee kon. Maar toen ik een paar jaar geleden Von Raven plots plaatjes zag draaien vanuit een gammele kar op Into the Great Wide Open, was ik alsnog verkocht. Het in mijn ogen gespeelde enthousiasme bleek volstrekt oprecht. Deze gozer wil écht een feestje bouwen. Toen ik dat eenmaal snapte, viel de muziek vanzelf op zijn plek.

Het nieuwe album waar The Kik momenteel mee toert heet simpelweg 2. Simpel zijn ook de teksten, maar daar schuilt hem juist de kracht in. Een tekst als “’k Hou van het land waarin ik woon / doe niet te gek, maar juist gewoon” onderstreept de fascinatie van Von Raven en band met de tijd waarin de kneuterigheid hoogtij vierde. En, mits in perspectief geplaatst, is juist die kneuterigheid iets heel waardevols. Pretentieloos plezier maken. Het is niet meer van deze tijd en daarom des te harder nodig!

Als logisch voorprogramma voor de hele clubtour is voor het Tilburgse Black Marble Selection gekozen. Zes ongeschoolde gasten die het geluid van de jaren zestig met eenzelfde gedrevenheid propageren als The Kik. Ruiger en rauwer, meer richting rock’n-roll en psychedelica, en daarmee een fijne aanvulling. Het komt niet vaak voor dat er een moshpit ontstaat bij een voorprogramma, maar dat zou vanavond in Vera zomaar het geval kunnen zijn!

Weedebee