Krach + Bombay Show PigNL
Krach, een stoere naam voor een stoere band. Een band met ballen. En wifebeaters. En dat is altijd goed..alleen hoort daar eigenlijk een snor bij. Let wel..wifebeaters zijn de witte strakke hempjes, waarmee je vroeger de Amerikaans-ierse maffia en tegenwoordig vette bierdrinkende woonwagenkampers mee ziet lopen, die tijdens een slok bier en passant hun vrouw een lel verkopen. Alleen in Amerika uiteraard. En in de film. Krach komt echter niet uit de USA, maar gewoon uit eigen land. Uit Nijmegen. En omstreken. Krach is opgericht door Reinier Van den Haak, gitarist van Roosbeef en heeft al heel wat bekendheid vergaard door een jubelende Nederlandse pers. Eric Corton is fan, en ook de organisatie van Noorderslag, waar de band met een spetterende show het weekend afsloot. De debuutplaat, simpelweg getiteld Krach (in eigen beheer uitgebracht) ligt in de winkels en is een orkaan van woeste gitaren, voortdenderende beats en een flinke dosis techno-in-your-face om de stevige rock extra volume mee te geven. Het geheel is spetterend, fris en danst als een marathon. Vooral laatste hit ‘do the wave now’ knalt zowat ieder uur van de radio en als de zon schijnt en je staat straks tussen 5000 mensen voor het podium, dan is de kans groot dat je meedeint met de massa. Krach is vrolijk, speels, groovy en meesleurend. Dansbare refreintjes, eenvoudige lekker in het gehoor liggende gitaarrifjes en aanlokkelijke electronische blurpjes knallen in het kwadraat. Gooi daar de ietwat vervormde hijgerige zang overheen..et voila..Krach. Een liveband bij uitstek lijkt mij, want op plaat mis ik wel de romantiek in de songs.
De verrassingsaanval wordt ingezet door Bombay Show Pig, een lijp driekoppig bandje uit het westen van het land, dat klinkt als een muzikale ‘kinderuberraschung’, een lekker eitje waarvan je de laagjes een voor een pelt, en die telkens weer anders klinkt. Knokige harde mokerslagen ondersteunen een vuig gitaartje, waaroverheen de lijzige soulvolle zang van zanger Christian Kratzsch een warme statische deken legt. De muziek is vet, als stevige garagerock, maar heeft een extra spurt door de sleurende vokalen in tweevoud. Hun onlangs verschenen tweede EP “Baby, It’s A Face’ is geproduceerd door Tjeerd Bomhof van Voicst en als de band wordtbijgestaan door een synthesizer, breekt de absolute gekte los. Veelbelovend en heftig.
Nataly