Mijn ouders, mijn zusje en ik gingen vroeger nooit ver weg op vakantie. Mede omdat we de mazzel hadden met een prachtig vakantiehuisje van mijn Opa en Oma in Lauwersoog, maar ook doordat ik dusdanig wagenziek was dat ik een half uur na vertrek al dusdanig misselijk was dat mijn toch al niet heel stevige ontbijt alweer onderin een voor de zekerheid meegebrachte boodschappentas lag. De route naar onze vakantiebestemmingen bestond dus niet uit pittoreske Franse dorpjes en bezienswaardigheden zoals de scheve toren van Pisa of La Sagrada Familia, maar uit blikvangers in het Groninger land, begeleid door geruststellende woorden van mij ouders in de hoop mij een beetje af te leiden van mijn wagenziekte, zoals de vijf pijpen van de Hunzecentrale bij Groningen (´Kijk Robert, we zijn al op de helft´), de ´80 is prachtig´ snelheidsborden (´hoeveel hebben jullie er al gezien?´) en de windmolens en de R.J. Cleveringsluizen in de haven Lauwersoog (´we zijn er!´).

Het zijn niet de plaatsen die je je meteen op een ansichtkaart voorstelt, maar wel als je het aan het Kwartet Niek Hilkmann zou vragen. Hun debuutalbum ´Een Teken aan de Wand´ staat vol met het tot kunst verheffen van niet voor de hand liggende dingen, zoals de cover met ansichtfoto´s van de Afsluitdijk en een toiletgebouw en nummers over kermisattracties en een gehucht in Zeeland. En dit allemaal zonder ironie maar juist bloedserieus, zoals blijkt uit het interview dat mede-Veraan Iris  met ze had voor 3voor12; ‘We houden niet van ironie, dat proberen we absoluut niet te doen. In simpliciteit kan je uitdrukking geven aan dingen waar je anders aan voorbij zou schieten als je het complexer zou maken.’ Vergelijkingen met Parquet Courts, Spinvis  en Lewsberg zijn snel gemaakt, maar met zo´n lief en tegelijk bloedserieus project staat de muziek van het Kwartet echt op zichzelf. Ik krijg gelijk zin om over de Afsluitdijk te rijden, maar nog meer om naar dit concert te gaan!|Robert

Website Kwartet Niek Hilkmann