De lolbroek hebben ze wel aan, de mannen van Lola Kite. Om de naam van de band, die een verhaspeling is van Cola Light, en om zanger Keez Groenteman die op z’n achtste al bekend werd als Keesje, een valszingende Gordon-fan in het televisieprogramma van Paul de Leeuw. Gelukkig was dat helemaal in scène gezet en het blijkt dat Kees wel degelijk kan zingen. En hij kan trouwens ook leuke muziek maken.

De sound van Lola Kite is te betitelen als indie-electronica. Liedjespop dus, maar dan doorspekt van synthesizers, digitale drumbeats en bij de zang is de galmknop flink opengedraaid. Er zijn duidelijke invloeden uit de jaren tachtig, zoals van Kraftwerk en Orchestral Manoevres in the Dark (OMD). Maar het geluid doet wel moderner aan, waardoor meteen associaties ontstaan met bands als Animal Collective en Air. Wat betreft hun songs en sound schuurt Lola Kite vanaf dat begin tegen labelgenoot Moss aan, niet zo gek omdat bassist Jasper Verhulst ook in die band speelt.

Lola Kite, is een trio dat naast Groenteman en Verhulst ook nog Bram Vervaet bevat. In 2009 beginnen ze met optreden en al snel worden ze opgemerkt door het hoofdstedelijke Excelsior Recordings. Voor hen maakte de band in 2010 zijn eerste ep en in 2011 verscheen debuutalbum Lights. Daarop stonden nummers met naast invloeden van de eerder genoemde bands ook zo nu en dan referenties naar vroege jaren 90 acts als Cocteau Twins en Lush.

De carrière van Lola Kite ging vanaf het begin als een speer, met festivaloptredens, veel persaandacht en nominatie voor een 3FM-award en een 3voor12-award. En met al snel een tweede album. Eigenlijk maar een jaar na het debuut verscheen dit jaar I Start To Believe You.

Die nieuwe plaat beschrijft de band zelf als ‘Een album waarop meisjes kunnen dansen en jongens bij mogen wegdromen’ en dat klopt ook wel. Hij is iets gepolijster dan het debuut, misschien iets donkerder. Het Animal Collective-achtige aspect van de muziek komt meer naar voren, hoewel het nooit zo overdreven experimenteel wordt als het New Yorkse voorbeeld. Voor de opnames van het album trok de band naar Zeeuws-Vlaanderen om daar in alle rust aan het werk te gaan. Ze gingen er aan de slag met een batterij aan oude, analoge synthesizers en zonder wat voor afleiding dan ook werd een welafgewogen album het resultaat van hun slechts twee weken durende retraite op het vlakke Zeeuwse land.

En nu is het tijd om de Nederlandse podia af te gaan. Dat doet Lola Kite met een extra bandlid – Jacco Gardner, die meewerkte bij het afmixen van de plaat – met een uitgebreide live show die wordt ondersteund door bijzondere visuals van VJ Jeroen ter Heijden. Hij gebruikt beeld om sfeer en een psychedelisch spektakel te creëren dat de muziek ondersteund. De moeite waard dus om even langs te komen! Kom op tijd, om nog van opener The Silhouettes, gewapend met een drumcomputer, gitaar, synths en hun galmende stemmen, te kunnen genieten.

- Tsjalling