Ik heb Colombiaanse Los Pirañas in 2017 toevallig eens gezien, toen op een zaterdagavond in Vera aan het werk was, ik weet het nog goed. Eerst meende ik dat de Meridian Brothers wat bandleden thuis hadden gelaten, maar het bleken slechts twee Meridian Brothers te zijn die op dat moment op het podium aan het spelen waren.

Nou ben ik zelf maar een eenvoudige jongen van het platteland, die in de grote stad is gaan wonen. Dus voor mij is elke muziek wereldse muziek. Om al dat plattelander zijn te compenseren heb ik heel wat muziek geluisterd en meende ik wel wat gewend te zijn maar Los Pirañas op het VERA podium was toch wel even andere koek. Totale waanzin wat deze heren daar op het VERA podium aan het maken waren. Waanzin van het goede soort. Een drummer en een bassist die op stoïcijnse wijze de meest dansbare ritmes uit hun instrumenten weten te halen, terwijl een gitarist een soort muzikale mescalinetrip uit z’n instrument laat komen. Beeld je dit in: een permanent brandende confettisliert van muziek, waarmee Los Pirañas je aan het hypnotiseren zijn. Want voordat ik het door had stonden deze cumbia meesters mij samen met een groep andere bezoekers te bedwelmen. We konden er niks aan doen, het gebeurde gewoon!

Wat bleek nou later, dit trio heeft met dat zelfde optreden de VERA Poll gewonnen. Nou ja, op één na dan, ze zijn tweede geworden. Maar dat zien we even door de vingers. Want de geschiedenis leert dat bands die niet winnen vaak juist het beste bijblijven. Als er een band uit Colombia een stel Groningers de kop gek kunnen maken, dan doe je iets vreselijk goeds en dan moet je dus opnieuw langskomen om ook de rest te overtuigen. En nog een keer, en nog een keer.

- Thomas