Juni vorig jaar, zomaar een woensdag met weinig publiek. Dat weinige publiek wordt getrakteerd op een van de beste optredens van 2012. Vol energie stort Mikal Cronin uit San Fransisco met zijn medebandleden de meest harmonieuze popsongs gedrenkt in gruizige gitaarmuren over de luttele aanwezigen. Meteen na het concert bij de merch-tafel de titelloze debuutplaat aangeschaft, die - zij het iets minder gruizig - vol met meesterlijke popsongs blijkt te staan. Harmonieuze refreinen, die hier en daar zelfs naar The Beatles of The Beach Boys neigen, worden afgewisseld met fijne gejaagde gitaarriffs en inventieve vondsten als een heuse rockende panfluitsolo. Dat smaakt naar meer.

Dat Mikal Cronin aan het eind van hetzelfde jaar nogmaals zijn eigen nummers ten gehore brengt op het Vera podium heeft eigenlijk een meer trieste reden. Mikal is in november 2012 mee als bassist van de band van Ty Segall, met wie hij veel samenwerkt, als plotseling de vader van Ty Segall overlijdt. Ty gaat halsoverkop een paar dagen terug naar Amerika, terwijl net in die korte periode het Vera-optreden gepland staat. De rest van de band gaat wel naar Vera om te logeren in ons eigen Vera-hotel en ziet daar het optreden van het oorspronkelijke voorprogramma Each Others. Mikal besluit dan de aanwezige die-hards, die toch zijn gekomen ondanks het annuleren van het Ty Segall concert, samen met de drumster van de Ty Segall band te trakteren op een verrassings-set. Zo eindigt deze wederom niet goed bezochte avond uiteindelijk weer uiterst aangenaam. Een paar dagen later zal de Ty Segall band op het Le Guess Who? festival een naar verluidt legendarisch bruisend concert geven.

Dat houden we in Vera - naar ik hoop - nog even tegoed. Nu kunnen we eerst weer genieten van de songschrijverskunsten van Mikal Cronin, die alweer een plaat vol juweeltjes heeft afgeleverd met 'Mcii', zijn tweede bijna titelloze plaat. Het zou deze keer wel eens iets drukker kunnen gaan worden.

Voor het zover is krijgen we Drentse nederbiet van De Keefmen uit Klazienaveen, waarin de tijden van Q65 en The Outsiders herleven, maar dan in een iets gruiziger uitvoering. Eerder  al eens zeer energiek in onze Kelderbar, deze keer op het podium van de Grote Zaal aan het begin van een mooie zomeravond.

Dikkie.