Brat (Aleksey Balabanov, 1997)
In Brat (Brother) zien we hoe de charismatische Danila Bagrov (Sergei Bodrov Jr) op overtuigende wijze  een meedogenloze killer neerzet in het van misdaad, etnisch geweld en armoede vergeven post-sovjet tijdperk gedurende de jaren ‘90. Na de val van het ijzeren gordijn deed wanhoop en vertwijfeling zijn opwachting bij veel Russen – een uitstekende voedingsbodem voor de maffia, die vele in zijn gelederen opnam, en een kracht werd om rekening mee te houden. 

Bikkelhard en somber, zonder opsmuk in beeld gebracht, zo maken we kennis met ex-soldaat Danila die enkele ‘klusjes’ mag opknappen voor zijn broer Viktor, een huurmoordenaar voor de maffia. Danila draait er zijn hand niet voor om, en met zijn instinctieve aanleg voor geweld helpt hij de doelwitten zonder blikken of  blozen om zeep. Op zijn pad door St. Petersburg blijkt onze protagonist zijn vrienden te vinden onder de armlastigen, daklozen en verdrukten die individueel symbool staan voor de misstanden in deze tijd van destructie. In een land over de rand van moreel verval wil Aleksei Balabanov (regisseur) ons een sprankje hoop op een betere toekomst niet helemaal ontnemen en heeft killer Danila voorzien van een moreel inzicht tussen goed en kwaad wat vooral een psychologisch sterk signaal doet uitgaan richting het Russische publiek in deze zwaarmoedige tijden.

De film is in Rusland grandioos ontvangen en werd een regelrechte kaskraker die de ster van Sergei Bodrov Jr en regisseur Aleksei Balabanov aan het firmament deed rijzen tot James Dean proporties. Qua impact kan een vergelijking worden getrokken met films als Scarface en Taxi Driver. Zorg dat deze film niet aan je voorbij gaat, en hou je oren open, want zijn het niet de beelden dan is het wel de muziek van ‘Nautilus Pompilus’ die je naar de vera-zienema zou moeten leiden.

Steven.