Ortega + Aderlating
Wat een leuke mix aan muziekstijlen hebben we de afgelopen weken in de kelderbar gehad, sinds de zomerstop geen avond dezelfde stijl. Van de hiphop van Maask tot de noise van Wolvon. En mij heeft nog geen avond teleurgesteld. Vandaag weer een ander segment. En één waarvan ik denk dat deze zeer goed in de krochten van de kelder past. Tweemaal soundscapes uit het noorden.
Ortega was afgelopen juli nog te bewonderen als voorprogramma van Ufomammut in de grote zaal. Lekker inkletsen bij de eerste band, terwijl je met een biertje in je hand wacht op het echte vuurwerk. Langzaam aan werd ik in het concert van de vier Groningers gezogen en praten werd hem niet meer. Dat vroeg erom de heren snel weer te laten komen, en vandaag betreden ze de kelder en zijn de verwachtingen bij mij hoog gespannen. Verwacht muziek die enigszins bekend in de oren klinkt, een stevige pot doom met sludgy invloeden die doet denken aan bands als A Storm of Light en Baroness, met een duidelijke eigen draai. De deze zomer uitgekomen EP 'A Flame Never Rises On Its Own' heeft de afgelopen weken veelvuldig door mijn koptelefoon geschald, vooral het tweede nummer krijg ik geen genoeg van. Dit gaat knallen live.
Daarnaast trakteren de heren van Aderlating ons op een visuele trip langs vele denkbare nachtmerries die in je hoofd zitten. Dit biedt de kans deze frontaal te benaderen en dus een soort sonische aderlating te ondergaan. Ook deze mannen waren deze zomer nog in Vera te gast op het zomercafé van Owsum, helaas heb ik deze zelf gemist, maar nu in de herkansing. De band bestaat uit Maurice (Gnaw Their Tongues) en Eric (Mowlawner) die met een mengeling van black metal, noise, ambient en drone, intense en uitputtende horrorsoundscapes maken. Als Clive Barker nog eens een nieuwe Hellraiser zou maken, zou ik wel weten wie de soundtrack moet maken, gruesome as hell! | EDWIN