Toen ik dit stukje wilde beginnen met een diepteverhaal over de herkomst van de fascinerende bandnaam Polycentric, kwam ik er al snel achter dat ik weer eens veel te moeilijk zat te denken. Polycentric betekent natuurlijk gewoon ‘met meerdere kernen’, en “Mena sloeg zijn planologie boek open en wees dat woord blind aan”, aldus de band zelf. Zou ik in principe alleen nog maar hoeven schreeuwen dat men naar de kelder moet komen 11 januari en klaar, maar zo makkelijk maken we ons er hier bij Downstage niet van af.

Die meerdere kernen, dat haal je wel uit de muziek van Polycentric. Alle nummers die op de nieuwe single “Far and Forever” en de self-titled EP staan, draaien om alle vier de leden. Meeslepende vocals, een goeie drumfill hier, stevige baslijn daar en in reverb en distortion gedrenkte gitaren verzorgen een muzikaal palet dat zich ergens tussen 1970s bluesrock en The Brian Jonestown Massacre bevindt. Door een goeie laag neo-psychedelica en het feit dat de band ook nog wat buiten de lijntjes kleurt, hebben de nummers ook nog een underground-randje waarvan we hier vinden dat het tijd is ze aan de kelderbar en de zaterdagavond anno 2020 te laten horen. Ze ‘m maar alvast op je lijstje van goede voornemens voor komend jaar: een bezoekje aan Polycentric in Vera - 11 januari! | HUGO