Uiteraard borrelde het op de achtergrond gewoon door, maar sinds lange tijd is er weer spotlight-aandacht voor de Kiwirock; het geluid van The Chills en dat van The Clean. Je hoort het bij bands van over de gehele (westerse) wereld. Flying Nun lees je veelvuldig in recensies terug. Zelfs de Nieuw-Zeelandse bands zitten in de herontdekhoek. Luister maar eens naar bands als Ghost Wave of Surf City. Ook zij koppelen zich niet volledig los van de Dunedin Sound. Wat overigens ook niet hoeft, want dat ‘jingly-jangly’-geluid blijft waarschijnlijk nog tot Sint Juttemis boeien.

Maar sommige bands pakken het geluid op en voegen daar nog het één en ander aan toe. Popstrangers – oorspronkelijk uit Auckland, nu uit Londen – is daar een goed voorbeeld van. Je hoort op hun geweldige plaat ‘Antipodes’ de hoogtijdagen van Flying Nun terug, maar je merkt dat ze ook veel naar Sonic Youth, Pixies en Nirvana hebben geluisterd, met de hippe indiepopdeunen die rondom hun label Carpark Records (Cloud Nothings, Beach House, Toro Y Moi) hangen. Ook hebben ze die jonge honden-emotie; wat men in de nineties teenage angst noemde.

Sinds het verschijnen van ‘Antipodes’ in maart 2013, heb ik de programmalijstjes van de Nederlandse concertzaaltjes een beetje in de gaten gehouden, maar vond het gehele jaar Popstrangers er niet op terug. Of ik was abuis, dat kan ook. Ze toerden in ieder geval wel met VERA-helden Dinosaur Jr. Down Under. Maar gelukkig komen ze dit voorjaar voor een offensief naar Nederland (o.a. Paradiso, Vlieland en VERA). En dat gaat gaaf worden, want niet alleen heeft ‘Antipodes’ met hits als ‘Jane’, ‘Witches Hand’ en ‘Cat’s Eyes’ een behoorlijke impact op het hart van de indierockende liefhebber, ook komen ze vanwege hun in mei te verschijnen LP ‘Fortuna’. Ik kijk er naar uit.

Als toevoeging aan deze double-bill zal Folly & The Hunter aantreden, en deze formatie uit Montreal gooit het over een compleet andere boeg dan Popstrangers. Ze maken folky pop op Amerikaanse leest geschoeid. Het geluid dat leeft. Herkenbaar van de Nederlandse folkbands The Black Atlantic en I Am Oak – ofwel, met veel zorg gemaakte deunen. Banjo, akoestische gitaar, piano, dat soort werk. Het belooft een rustig begin voor wat een mooie avond zal worden.

- Niek