Rudeboy Plays Urban Dance Squad, uitverkocht. Oké dan, kan ik mooi de verkooppraatjes achterwege laten. Doe ik daar normaal gesproken dan aan? Doet er ook niet toe. Wat er wel toe doet is dat de muziek van Urban Dance Squad nog steeds een hele hoop mensen aanspreekt. We zullen deze donderdag wel zien of dat een nieuwe of oude generatie is, zo te zien op beelden van recente optredens een mengeling van beide. Urban Dance Squad was dan ook niet voor niets een van de meest succesvolle Nederlandse bands van de jaren negentig.

Nadat de band in 2006 definitief uit elkaar is gegaan, treedt Rudeboy Remington, zanger en MC van Urban Dance Squad nu eindelijk weer eens op met een complete UDS set, bestaande uit nummers van alle platen die UDS in haar bestaan heeft gemaakt. Scratcher en mede-oprichter van het eerste uur DJ DNA zal daarbij ook van de kolkende partij zijn.

Ik zelf ken UDS al vanaf eind jaren 80 en moet mijn vriend, Vera legende en Dead Moon drummer Andrew Loomis - helaas niet meer onder ons - nog steeds gelijk geven, toen hij begin jaren 90 eens tegen me zei dat hij Urban Dance Squad waaschijnlijk wel de beste Nederlandse band ooit vond. Waar we het toen ook al over eens waren is dat Rage Against The Machine duidelijk door UDS is beïnvloed, zoals later ook door RATM zelf werd bevestigd. En ja, ik ben dan van die oude generatie, maar het zal me niks verbazen als deze donderdag het publiek qua leeftijd inderdaad flink gemengd is. Dat de muziek van UDS ook nu nog steeds niet achterhaald klinkt, komt omdat de band in de destijds verrassende mix van hiphop, hardrock, heavy metal, funk, soul, reggae en jazz steeds uitstekende songs heeft weten te produceren.

In een interview met het Belgische 'De Morgen' vertelt Rudeboy Remington over de eerste jamsessie van Urban Dance Squad, eind 1986, op het podium van de Vrije Vloer in Utrecht.

"DNA had me in Paradiso in Amsterdam een briefje in de handen geduwd: kom op die dag op dat uur naar Utrecht naar De Vrije Vloer, wat ik toen niet kende. DNA kende ik ook niet, ik dacht dat hij een nutcase was, maar ik ben toch gegaan. Ik kwam daar aan en alles was dicht. Ik hing er even rond en wilde weer naar huis gaan, toen er plots een deur openzwaaide: DNA. Twee deuren verder stonden we op het podium. Ik zag een man met zwart haar, een leren jekker en een Telecaster. Dat was Van Barneveld. Ik zag een heel grote drummer, en daarnaast was DNA z’n plek. Silvano stond vooraan, en ik dacht dat hij de leider van de groep was. Ik wist meteen: dit is een uitzonderlijke groep idioten. Ze straalden iets uit. Muziek maken is niet genoeg. Goed zingen is niet genoeg. Het gaat om de muzikale persoonlijkheid. Alle vier hadden ze dat, op hun manier."

Later in het interview:

"Urban Dance Squad was een ingewikkelde band. We hielden van elkaar, maar we waren geen vrienden. We were a five nation army. Vijf wilde paarden bij elkaar. Een wirwar van emoties. Wat niet wegneemt dat we hebben genoten, gelachen en voor elkaar gevochten toen het moest."

Over het feit dat het drie jaar duurt voordat debuutplaat 'Mental Floss For The Globe' in 1989 verschijnt:

"Omdat we niemand vertrouwden. We waren geen hechte groep vrienden: wat ons bond, was dat we de industrie haatten. We waren anti-establishment, anti-industrie. En we wisten dat platenmaatschappijen uit hun nek kletsen als het over budgetten gaat. De eerste twee jaar kwam het gewoon niet in ons op om een plaat te maken. Pas in 1988 zijn we toevallig met Jean-Marie Aerts in contact gekomen, via Schoots. Ik kende hem van TC Matic, die ik als jongen op tv had gezien – zo fucking goed! Voor mij is Jean-Marie één van de besten met wie ik ooit heb gewerkt. Een echte producer, omdat hij kijkt naar wat er in je zit. Terugkijkend wordt mijn waardering voor hem alleen maar groter. Maar als hij dronken was, had ik hem iets minder graag, dan werd hij plots een andere man. Ik was eens bij hem thuis, en hij zei (met een Zeebrugs accent): ‘Ge kunt wat platen opleggen, hè, doe maar.’ Wat later op de avond zette ik de stereo iets harder, waarop hij, al flink bezopen: ‘Wa doede gij? Dat is hier uw huis niet, hè!’ (lacht) But I love him. Hij is altijd eerlijk. En hij houdt van wijn. Tijdens de opnames van ‘Mental Floss for the Globe’ ging ik ’s ochtends altijd met hem naar de bakker – ik hield ervan om met hem achter het stuur door Brussel te rijden. Dan gingen we eerst stokbrood halen, kaas kochten we in een andere zaak, en op het einde zei hij: ‘Nu moeten we nog pinot noir hebben!"

Deze anti-industrie houding heeft mij altijd erg aangesproken bij UDS. Ik zag destijds ook een item over de band, die dan op tour is in de USA en duidelijk geen zin heeft in praatjes met allerlei A&R managers en labelbazen. "Graag of niet" is het motto.

"Succes mag er zijn, maar je doet niet alles voor dat succes. Als je dat in Amerika zegt, verklaren ze je stapelgek. Rappers worden belangrijker geacht dan politici of mensen die een medicijn uitvinden. Het loopt vol met extraordinary nobodies, gemankeerde guys die overbetaald worden. "

"Iedereen wil tegenwoordig ook influencer zijn. Ik snap dat niet. Ik zou net zeggen: ‘Volg mij niet. Don’t trust me. Ik ben ook maar een mens.’ Ik wil niet aardig gevonden worden door de hele wereld, laat dat maar aan Kanye West over. Rock-’n-roll is bij momenten incorrect, heel agressief, en niet gemaakt voor iedereen. Er hoort gevaar van uit te gaan. En als je rock-’n-roll maakt of bent, krijg je bij tijd en wijle kritiek. Je gaat me toch niet vertellen dat Lemmy Kilmister het fout had? I rest my fucking case, ladies and gentlemen."

Kijk zulke uitspraken snijden tenminste hout, daar heb ik niets aan toe te voegen. Ik wens een ieder die een kaartje heeft weten te bemachtigen veel plezier!

Dikkie.

Support: El Zombie

De Utrechtse trashbluesband El Zombie is rauw, overstuurd, ongepolijst, soms wat cynisch, maar heeft ook humor. Geinspireerd door de rauwe delta blues zangers die door het Amerikaanse Fat Possum label zijn uitgebracht in combinatie met een shotje slackerpunk. De band heeft 2 platenuitgebracht waarvan de laatste 'Kommando' op 28 mei dit jaar.