CLUBKAARTSHOW
Saturday 19 FebruarySiem ReapBE
With Gilles Demolder (Oathbreaker & Wiegedood)
Siem Reap gaat door, staand en zonder maatregelen. Wel is er een QR code verplicht.
---
Zo staat in februari alleen Siem Reap op de rol in Vera en zo kan het hele programma weer plaatsvinden. Of wat daar van over is door alle geannuleerde tours, maar hola niet geklaagd, we gaan weer los! De tafels en stoelen gaan in de berging, we kunnen weer lekker vrijelijk door de zaal struinen met een drankje in de klauwen, wie doet ons wat? Als een waar vrijheidskonvooi deinen we met zijn allen naar voren richting podium om onze afgoden op het podium te aanbidden en o, o, o wat hebben we deze spirituele ervaring gemist! En na volgende week kunnen we zelfs na afloop tot diep in de nacht onze geliefde Kelderbar weer vereren met een nachtelijk bezoekje. Het moet niet gekker worden, het lijkt wel terug naar normaal.
En zo kunnen er nu ook meer bezoekers gaan genieten van het concert van Siem Reap uit Gent. Meer dan de vijftig gelukkigen die anders in een nachtclub-setting aan tafeltjes en stoeltjes hadden gezeten. Niet dat dat geheel en al idioot was geweest, een concert van Siem Reap is ook prima in een soort van relax-modus te ondergaan. Want hoewel Siem Reap het nieuwe soloproject is van Gilles Demolder, gitarist van ooit Oathbreaker en tegenwoordig Wiegedood, worden er hier geen geluidsbarrières aan gort geblazen. In tegenstelling tot de loeizware metalmuren van deze bands zweeft de geest van het Church Of Ra collectief nu introvert en shoegazend door broze gangen, waar in de verte flarden van de slowcore van Low, de meest rustige passages van Slint's Spiderland of de ingetogen indie post-rock van The Notwist - later dit jaar in Vera - doorklinken. Daar waar hard en zacht elkaar niet raken, maar in elkaar opgaan.
Het debuut 'Now What?' (2021) van Siem Reap is eind vorig jaar uitgekomen na drie jaar experimenteren met het schrijven en opnemen van songs in ware lo-fi traditie, zowel thuis als in de oefenruimte. Het proces, dat zich vaak 's nachts afspeelt, vormt voor Demolder een een uitlaatklep voor gedachten en frustraties, voor het omgaan met masculiniteit, alcoholisme, familie en relaties. Van de ongeveer 25 nummers blijven er uiteindelijk maar 8 over die gedeeld mogen worden met de rest van de mensheid.
"De titel slaat op zowat alles wat er in mijn leven is gebeurd tussen 2017 en 2020, een aaneenschakeling van ‘Wat nu?’-momenten. Oathbreaker stopte, relaties liepen op de klippen, er was financiële bullshit, ouder worden ook. En dan de plaat zelf, die van a tot z een experiment was: ‘Oké, die gitaar klinkt goed. Wat nu?’"
Daarnaast wil Gilles Demolder met Siem Reap bewijzen dat hij ook geheel op zichzelf in staat is om muziek te maken.
"Puur om te bewijzen dat ik het kon. Het was ook een tegenreactie na jaren spelen in de punk- en hardcorescene, waar niemand creatief de scepter zwaait. Equal input, equal share: daar had ik het even mee gehad."
Het resultaat is een achttal ijzersterke, persoonlijke songs. Nummers die ook weer niet een heel universum verschillen van Oathbreaker of Wiegedood, maar een totaal naaktgestripte, introverte versie lijken van de meest melodieuze kanten van deze extraverte bands. Of zoals Colin van Eeckhout van Amenra het omschrijft, 'een mooi document van een complexe geest'.
Live wordt Gilles Demolles dynamisch en vol allure bijgestaan door Wim Coppers (Wiegedood), Jasper Hollevoet (Sunflower, Ventilateur) en Filip Brans (Dogpeople), waarbij het volume af en toe toch onwillekeurig de hoogte in kan stijgen.
Dikkie.