Het New Yorkse Tee Pee Records heeft ons in het verleden al namen als Naam, Brian Jonestown Massacre, Witch, Earthless,  Karma To Burn, Nebula, The Atomic Bitchwax, High On Fire, Truckfighters en Graveyard gebracht en nu komen daar Harsh Toke en Comet Control bij. Het label richt zich met deze bands op uiteenlopende vormen van (neo) seventies rock met een flinke scheut psychedelica. Zo freakt de een alle kanten op, is de ander spacend aan het soundscapen en is weer een ander stevig aan het blazen. Met Harsh Toke en Comet Control lijkt Tee Pee in één klap al deze gezichten tegelijk te willen tonen.

Bij de psychedelische rockers van Harsh Toke uit San Diego, Californië vliegen de riffs, solo's en feedbacks je om de oren bij de stevig klinkende, noisy en veelal langgerekte nummers, geënt in de psychedelische blues- en hardrock uit de eind 60-er, begin 70-er jaren, zeg Blue Cheer, Led Zeppelin, MC5. Het is, zoals de naam van de band al zegt, bijna teveel om in één keer in je op te nemen. "Wat betekent die bandnaam dan?", zul je me vragen. Wel, in Amerika wordt de term 'harsh toke' gebezigd, als een roker van bepaalde mild verdovende middelen iets teveel in een keer probeert te inhaleren. Ter verduidelijking:

"*Cough* *cough* *cough* *cough* *cough* *gak* *cough* *cough* *cough*"  "Fuck dude, that was one harsh toke!!"

Neem daarbij de titel van debuutplaat 'Light Up and Live' uit 2013 en je weet meteen waar de inspiratie voor de acid rock van Harsh Toke vandaan komt. Psychedelic skate rock zie ik ook ergens genoemd, maar dat heeft wellicht ook te maken met het feit, dat bandleider en gitarist Justin "Figgy" Figueroa tevens professioneel skater is. Op  'Light Up and Live' begint Harsh Toke nog vrij conventioneel met catchy vocalen over stevige rockriffs. Daarna gaan alle registers open in langgerekte veelal instrumentale nummers en nog spaarzame vocalen. Variatie is er met het gebruik van keyboards, fluiten en saxofoons (à la 'LA Blues' van The Stooges). Maar bovenal worden de nummers gevuld met de gierende en gillende gitaaruitbarstingen van Figueroa, die door de driedimensionale ruimtebarrière heen lijken proberen te breken, ondersteund door een groovende en beukende ritme-sectie. Harsh Toke heeft vorig jaar nog op Roadburn gestaan (logisch), nu is het de beurt aan Vera. "Kick Out The Jams, Motherfuckers!".

Ook Comet Control uit Toronto, Canada bedient zich van de seventies invloeden, maar door de meer dromerige zang komt er bijna een shoegaze factor om de hoek kijken en  de waaierende gitaren klinken iets alternatiever richting een band als Swervedriver uit de jaren 90. Comet Control is vorig jaar gerezen uit de restanten van psych/progrockband Quest For Fire en hebben meteen het zelfgetitelde debuut 'Comet Control' uitgebracht op Tee Pee, waarop uptempo psychrocksongs dynamisch en vloeiend worden afgewisseld met langzamere psychedelica.

Dikkie.