In 2015 schreef ik de inleiding voor The BellRays al in het artikel voor Lisa And The Lips: "For Diki Rock'n'roll" staat er op het hoesje van de cassettetape die ik ergens eind jaren '90 van Andrew, goede vriend en drummer bij Dead Moon krijg. Op de tape staat de eerste BellRays plaat 'Let It Blast' uit 1998, aangevuld met oudere opnames. Bij beluistering thuis krijg ik een dampende, stomende combinatie van seventies hardrock en punk over me heen, waarover een heuse souldiva zingt. Wat een combinatie! Het doet me denken aan de oude rock'n'rollnummers van Ike & Tina Turner, maar ook niet helemaal, want het is veel rauwer en harder. Heerlijk! "Blues is the teacher. Punk is the preacher". Inderdaad 100% Rock'n'roll!

Hoe zit dit nu? Wel, de spil van zowel The BellRays als Lisa And The Lips bestaat uit het duo (en echtpaar) Lisa Kekaula (zang) en Bob Vennum (gitaar/zang). Een periode na de voorlaatste  studioplaat 'Black Lightning' (2010) is er na 20 jaar - The BellRays zijn in 1990 opgericht in Riverside, Californië - even geen inspiratie en richten Bob en Lisa zich op het meer soul-gerichte Lisa And The Lips. The BellRays staan dan even op een iets lager pitje, alhoewel de band door de jaren heen wel op blijft treden. In 2016 is er weer een teken van leven op het gebied van de geluidsdrager, als in 2016 'Covers' wordt uitgebracht, gevuld met - je raadt het al - covers. Maar dit jaar is er een heuse nieuwe studioplaat uitgebracht, getiteld 'Punk Funk Rock Soul Volume 2', nadat volume 1 eind vorig jaar al als EP is verschenen.

Lisa Kekaula: "We take our ear where our heart lives in simple song writing, making ourselves and hopefully all who hear it  feel good. We are proud of its simplicity and love how the new songs sound  like old friends. This release is a collection of songs that illustrates why we do what we do. We are not 20  year olds and that’s okay. We are proud of our mileage and journey and PUNK FUNK ROCK SOUL validates our comfort in what music means to us. Viability, trend and meaning are up to the eye of the beholder…we  like to rock."

Het is dus heel logisch dat het al 10 jaar geleden is, dat we The BellRays in Vera hebben gezien en nu na 2002 en 2008 de derde ontmoeting volgt met deze puristische muziekliefhebbers, die hun muziek eerlijk en rauw op hun bord opgediend willen krijgen. Eigenlijk is de muziek sinds 1990 niet wezenlijk veranderd, maar is in de loop der tijd de sound uitgediept en zijn de songs nog meer gaan variëren. Het compact fuzzende garagerockgeluid van de eerste plaat heeft plaats gemaakt voor de bredere en gelaagde zware rocksound op de laatste platen. Tenminste waar het de meer punkende en hardrockende heavy nummers betreft, want soms wordt de knop omgezet naar meer soulvolle garagerock, zoals we die ook kennen van Lisa And The Lips. En natuurlijk van Now Time Delegation, de band waarmee Lisa Kekaula de soulgarage klassieker 'Watch For Today' (2001) heeft gemaakt.Zelf zegt de band geïnspireerd te zijn door 60's R&B en muziek van MC5, Parliament, James Brown, Miles Davis, the Stooges en the Who.

Live is The BellRays op haar best. Voor de zwetende en armzwaaiende rockende mannen staat rocksouldiva Lisa Kekaula als absoluut energiek middelpunt. Het mainstream publiek zal haar ondanks haar underground attitude kennen van vocale bijdragen aan nummers van Crystal Method, Basement Jaxx en The Bloody Beetroots, waar haar volle gospelsoulzang de electronische nummers naar uitzinnige hoogten weet op te zwepen. Daarnaast zingt ze mee op een reünietour van MC5 en neemt in 2014 een nieuwe versie van 'I Got Right' van The Stooges op met originele Stooges-gitarist James Williamson in het kader van diens  'Re-Licked', een plaat met heropgenomen Stooges songs, die nooit eerder officieel zijn uitgebracht.

The BellRays bestaat naast Lisa Kekaula en Bob Vennum verder uit ritmesectie Justin Andres (bas) en Stefan Litrownik (drums). De band heeft niet veel op met terugkijken, dus verwacht veel nummers van de mooie laatste plaat, hooguit gaat het terug naar 'Black Lightning' uit 2010. In Amerika heeft The BellRays net als vaste opener met The Damned getourd, nu kan Europa weer plat gaan voor een van de eerlijkste en puurste rock'n'roll bands van deze planeet. 

Meer soul en rock, maar dan een mengeling van garagerock en soul horen we deze avond van The Monroes, Groninger garagetrots sinds 2003. Eigenlijk moet ik hier spreken van een mix van surfrock, fifties-r&b en sixties soul. Zeker nu drummer Lilian Tan van de partij is. Nadat de eerste Monroes-drummer meer bekend staat om het betere beukwerk, schakelt zij meer tussen uptempo beats en een soulvolle groove, zodat The Monroes ook met goed fatsoen in een nachtclubscene van een Tarantino-film kunnen staan.

De spil van The Monroes bestaat ook uit een duo, in dit geval zangeres/gitariste Josje Kobes en zanger/gitarist Arnold Nieborg, die sinds de oprichting van de band de nummers schrijven. Op 'Roulette' (2009) klinkt The Monroes nog als het Groninger garagerock antwoord op The Detroit Cobras, maar op 'Tears & Trials' (2014) komt tevens iets als americana om de hoek kijken. Hoe het ook zij, beide gagarageplaten staan stiekem vol met aanstekelijke en tevens emotionele popsongs. 'Tears & Trials' is opgenomen in New York met Matt Verta-Ray, ooit gitarist in Speedball Baby en later in Jons Spencers Heavy Trash. Matt Verta-Ray? Wacht eens even? Die speelt ook gitaar op 'Watch For Today' van Now Time Delegation! Ha, naast de soul en garage nog een link tussen The BellRays en The Monroes.

The Monroes hebben in 16 jaar het het nodige meegemaakt, onder andere tijdens tours in Duitsland, Frankrijk, England en Italie en hebben zo al heel wat uurtjes in een busje versleten. Na drummer Lielian Tan is de huidige bezetting sinds 2013 compleet met oude vriend en bassist Sebastiaan Haykens. Eind dit jaar komt er een nieuwe plaat 'Scrapyard Songs', waarop de band de ultieme balans hoopt te vinden tussen de zwoele liedjes van zangeres/gitariste Josje en de vuige onstuimige gitaarsound van zanger/gitarist Arnold. En tussendoor stappen ze gewoon weer in de bus. Deze keer staan er een aantal uitstapjes met The BellRays op het programma. Zoals we hier zeggen: Het kan minder.

Dikkie.