CLUBKAARTSHOW
Thursday 13 AprilThe OriellesUK
Support: WATERLEAF
Dreamy avantpop and post disco punk
The Orielles komen naar onze club. Dat is goed nieuws. Want dit trio, bestaande uit de zussen Esmé en Sidonie Hand-Halford en Henry Carlyle Wade, levert al jaren platen die binnen onze club omarmt (kunnen) worden. Maar ze waren nog nooit eerder in Groningen te zien. De pandemie speelde daar ook parten in. Wat wellicht een reden is waarom The Orielles nooit eerder Eurosonic aandeden; ze hadden er niet misstaan.
Toegegeven, dit trio uit Halifax, West-Yorkshire, hadden een klein aanloopje nodig. Eentje van pak ‘m beet twee platen. Maar met hun derde plaat ‘Tableau’ (2022) leveren The Orielles een plaat af die ertoe doet. Qua sound, qua durf en qua diepte. De Guardian schreef treffend: “cherry-picking genres to make a rich feast of musical ideas.” Vooral dat maakt ‘Tableau’ tot een schitterende wandeling in een muzikaal onherbergzaam gebied.
In de aanloop naar ‘Tableau’ bestudeerden ze – samen met producer Joel Anthony Patchett (King Krule, Tim Burgess) – Sonic Youth's kijk op improvisatie en feedback, maakten ze zich de downer dub van Burial eigen en gaven Brian Eno's legendarische Oblique Strategy-kaarten de band richting. Invloeden van My Bloody Valentine, Red Snapper en Broadcast zorgden voor zowel herkenning als voor de onvoorspelbare wendingen. Het resultaat is een avontuur van een ruim uur.
Begrijp me niet verkeerd: de eerste twee platen zijn prima, maar prima platen tref je wel vaker. Vanaf het goed ontvangen debuut ‘Silver Dollar Moment’ (2018), tevens hun eerste plaat op Heavenly (o.a. Pip Blom, Gwenno, Mattiel), zongen ze zich in de singles en EPs die volgden steeds meer los van het herkenbare geluid dat in de jaren ’90 veelvuldig vanuit Engeland de Noordzee over waaide. Ook de tweede LP ‘Disco Volador’ (2020) zou goed in die periode hebben gepast, maar is in muzikale diepgang stappen verder dan het debuut.
Als je nog iets verder inzoomt op de discografie van The Orielles, heeft de band in een (relatief) korte tijd een creatief oeuvre gebouwd, met remixes en bewerkingen van overwegend eigen werk. Vooral de gelijknamige soundtrack bij de door The Orielles gemaakte film ‘La Vita Olistica’ (2021), met bewerkingen van nummers die afkomstig zijn van ‘Disco Volador’ geeft daar een goed voorbeeld van. Het is inmiddels een oeuvre waar ze rijk uit kunnen putten en waar ze VERA op zullen gaan trakteren. Wie daar een voorproefje van wil hebben: luister eens naar ‘Live at The Stoller Hall’, die de band op alle streamingdiensten aanbiedt. Prachtig.
WATERLEAF zal de aftrap verzorgen. Voor wie haar nog niet in Groningen voorbij heeft zien komen: WATERLEAF maakt vanuit dezelfde dreampop-hoek geïnspireerde muziek, maar de synths ronken meer en de drumcomputer is steviger geprogrammeerd. Qua sound zit WATERLEAF in vergelijking met The Orielles iets meer aan de oppervlakte, met invloeden van zowel Kate Bush als The Weeknd. Dus in het kader van support your local scene: kom vroeg.
Niek