Er waait een frisse wind door de Groningse muziekwereld. Een heerlijke bries die een van de mooiste fenomenen van de zee heeft gebracht: zeevonk.

Dat is de naam van het platenlabel/collectief van Bas Sligter, Harmen Ridderbos, Anne Caesar van Wieren en Eva Waterbolk. Allen muzikanten die actief zijn en waren in uiteenlopende bands en vonden dat muziekstad Groningen na de corona-ellende wel een oppepper kon gebruiken.

Het fijne voor ons is dat deze zeevonk niet kortstondig is en alleen op warme dagen is te bewonderen, maar dat ze onze muziekharten de rest van het jaar zal verlichten, verwarmen en verblijden. Of zoals de initiatiefnemers het zelf verwoorden: “Mensen samenbrengen en elkaar steunen in het naar buiten brengen van muziek, dat is de gedachte achter Zeevonk Records.”

Telkens als het luchtalarm klinkt (voor de nieuwkomers: dat is elke eerste maandag van de maand om 12:00 uur) brengt Zeevonk Records ons heuglijk nieuws en dat is meestal nieuwe muziek. Soms een single, dan weer een EP of album. Dat ze met Anne Caesar van Wieren een illustrator van allure in huis hebben is natuurlijk extra fijn.

Zeevonk zal ook regelmatig een avond in VERA opluisteren met optredens van bands van het eigen label, maar ook andere Groningse acts. Afgelopen mei was de eerste labelavond en als Ivo Niehe het had georganiseerd zou hij zeggen dat het een belachelijk groot succes was. Hier zeggen we dan: “ja, dat was wel leuk, dat kunnen we best nog een keer doen.”

Dat is dus aanstaande vrijdagavond. Die in het teken staat van de ep-presentatie van WATERBOLK, getiteld WATERBOLK.II

Het is de opvolger van de debuut-ep Waterbolk uit 2020, waarmee frontvrouw-met-gitaar en liedjesschrijver Eva Waterbolk en haar muziekvrienden al veel indruk op mij maakte. Vooral ‘Bang (Hondje)’ met een minutenlange outro die uitmondt in een zinderende kakofonie die tenslotte wegsterft.

Eva maakt al langer solo liedjes (vaak droevig en poëtisch) en sloeg vanaf 2018 met de absurdistische band De Messen een nieuwe richting in. Bijgestaan door ervaren muzikanten met een rijk palet begint Eva zich met WATERBOLK te ontpoppen tot de PJ Harvey van het noorden.

Die muzikanten (Harmen Ridderbos, Marcel Wolthof, Gijs Veldhuizen, Wyno Bruinsma en Bas Sligter) lijken trouwens bezig te zijn aan hun tweede jeugd (zie ook de band Caw Caw).

WATERBOLK.II verscheen vorig week en knispert en knettert dat het een lieve lust is. Vijf heerlijke gitaarliedjes met tempowisselingen en weerhaakjes, die je meesleuren in Eva’s (denk)wereld.

Ze heeft een fascinatie voor de zee (met name het Wad), de natuur en de dood.

Tekstueel en qua sfeer doet de EP me bij vlagen (‘Op Een Dak in Barcelona’) denken aan Gorki en dat mag de band van deze verstokte Luc de Vos-fan als groot compliment opvatten.

In deze nieuwe liedjes durft Eva ook steeds meer vrijheid te nemen. Ze wil niet per se zo mooi mogelijk zingen, zoals in ‘Tot De Grond’ waarin ze moet schreeuwen om zich verstaanbaar te maken tussen de andere muzikanten.

In het opzwepende Kieuwen neemt de band na twee minuten gas terug en schakelt ze zomaar over op praten, waarna de band tenslotte weer losbarst.

Poëtisch, opzwepend en sferisch is ook ‘Ik Slaap in Een Huis’, waarin je eerst in slaap wordt gewiegd met een lieflijk lied en je vervolgens ruw ontwaakt door de zin Ik haal het touw van mijn nek en denk aan gras.

WATERBOLK: een band om te koesteren.

Cashmyra Rozendaal is een andere Groningse powervrouw, die ook alweer een aantal jaar aan de weg timmert met Cashmyra. Al laat ze dat timmeren het liefste over aan drummer Djai-Mac Wolthof.

En meer bandleden zijn er niet. Hoeft ook niet perse met de muziek die Cashmyra maakt: Nederlandstalige postpunk met eerlijke teksten over fouten maken, alles dat kapot gaat en pogingen tot het vinden van geluk.

Hoeveel indruk een tweemans-band (m/v) kan maken weten we hier sinds The White Stripes.

Het lijkt mij ook machtig mooi en stoer om met een gestript instrumentarium een popzaal in vuur en vlam te zetten. Cashmyra deed dat al heel vaak. Ik zag de band alweer een tijd geleden in VERA (bij Club Bavarois) en was zeer aangenaam verrast. Ik verheug me zeer op het weerzien.

Waar ik me minstens zoveel op verheug is CAW CAW, de nieuwe band van veteranen Anne Caesar van Wieren, Harmen Ridderbos en Marcel Wolthof. Ze zijn hierboven al eerder genoemd. En veteranen klinkt wat oneerbiedig, want als je Caw Caw ziet en hoort dan heb je net zo goed van doen met een stel jonge honden.

Ik zag de drie afgelopen zomer op het Winsummerfest en werd zeer vrolijk van hun über-catchy gitaarliedjes.

Afsluitend draait ook nog Coco Coquelicot, bekend als initiatiefnemer van PAUW! en betrokkene bij Relate Radio.

Kortom, als jij je ook wil laten verlichten en betoveren door zeevonk dan weet je waar je vrijdagavond moet zijn.

Igor

WATERBOLK | Facebook

WATERBOLK | Instagram

Cashmyra | Instagram

CAW CAW | Instagram

Check Facebook event