2015 begint goed met een aantal fijne uitgaves uit de eigen Vera-gelederen, beide geënt in de underground pop-traditie, die Vera vanuit het verleden zo rijkelijk heeft opgebouwd. Zo is er in januari de release van de eerste Vera/Live single met garagerockers Traumahelikopter en Together Pangea en trakteert Vera-ontwerper Snorkel alias Willem Kolvoort ons op 15 februari op een waar kunstwerk voor oog en oor, getiteld 'Where The Candybeetle Dwells...'.

Achter deze titel schuilt een project, waarbij Willem als ontwerper van affiches voor optredens in Vera  de wereld op zijn kop wil zetten door nu eens niet artwork te maken, geïnspireerd op de muziek van bands, maar een aantal van zijn favoriete bands en artiesten muziek te laten maken op zijn karakteristieke artwork. Naast eerdergenoemde Traumahelikopter heeft hij onder andere buitenlandse namen als Mark Lanegan, Calvin Johnson en Fred Cole weten te strikken. Live zullen naast Traumahelikopter in elk geval My Friend Television, Roald van Oosten, Afterpartees, Meindert Talma, Whipster en Joost Dijkema act de presence geven op de presentatie.

Het artwork van Willem wordt al sinds bijna 25 jaar op meer dan 400 affiches gevuld met cartooneske, veelal maffe al dan niet bestaande diersoorten, die bij iedere enigszins regelmatige Vera-bezoeker inmiddels in het geheugen gegrift staan. Het resultaat van 'Where The Candybeetle Dwells...' wordt een boekuitgave van prenten vol typische Snorkelwezens in een sprookjesbos-omgeving, waarbij de teksten van de verschillende bands als verhaal dienen en een echte vinyl LP als bijlage wordt toegevoegd! Voorwaar een geniaal idee. Ik spreek op een verdwaalde maandagmiddag met de bedenker in zijn atelier in de voormalige kleedhokken van openlucht zwembad De Papiermolen.

Het uitzicht op het verlaten zwembad buiten komt op mij nogal desolaat over, maar misschien wordt dat versterkt door de lagen drek, die gretig en glibberig bezit hebben genomen van de bodem en de wanden van de baden.

"Ja, voor de opening in de zomer is een mannetje nog flink bezig om al die viezigheid met een trekker weer weg te halen. Daarna is het een tijdlang een drukte van belang met allemaal jongens en meisjes vol hormonen. Dan hoef je je niet te vervelen, als je uit het raam kijkt."

Het idee voor 'Where The Candybeetle Dwells...'  blijkt al geboren in augustus 2011.

"Ik wilde iets doen met mijn favoriete bands en artiesten en dacht meteen aan Mark Lanegan, die ik al bewonder sinds zijn geweldige optredens met The Screaming Trees in Vera en later vanwege zijn soloplaten. Hij speelde destijds in september 2011 op Take Root in De Oosterpoort met Isobell Campbell. Ik ontmoette hem in de kleedkamer en heb het hem meteen maar voorgelegd en tot mijn verbazing zei hij direct 'I will try'."

Het begin is er en Willem benadert meer bands om mee te doen aan het project.

"Er werd meteen eigenlijk heel enthousiast gereageerd door een aantal bands. Sommigen gaven later jammer genoeg te kennen uiteindelijk toch geen tijd te hebben, maar de meeste die ik wilde hebben zijn er wel bijgekomen. Calvin Johnson van The Beat Happening moest en zou ik er bij hebben. Hij had al heel lang toegezegd, maar er kwam maar niks. Ik had het al opgegeven, toen hij anderhalf maand na het verstrijken van de laatste deadline toch nog aankwam met een nummer en vroeg of dat nog mee kon. Natuurlijk! En het heet nog 'Candy Beetle Bug' ook, opgenomen met zijn nieuwe band The Hive Dwellers!".

"Ook de bijdrage van Fred Cole van Dead Moon en Pierced Arrows is een verhaal apart. Eerst dacht hij door een misverstand alles te hebben gemist. Daarna had hij de opname op een DAT-tape gezet en zou hij deze meenemen naar zijn 'unplugged' optreden met zijn vrouw Toody hier in Vera. Maar met een DAT-tape kon ik niets, dat is inmiddels ook al een antiek systeem. Hij zou het eerst onderweg ergens in New York omzetten, maar toen dat niet lukte heeft hij de tape naar Europees labelbaas Hans Kesteloo in Almere gestuurd. Daar heeft de tape vervolgens een tijdlang muurvast gezeten in een oude DAT-recorder. Die recorder moest helemaal gesloopt worden, zodat ik hem hier uiteindelijk in de No Pussy Blues Studio kon laten omzetten naar een te gebruiken formaat. Met dank aan technicus Klaas Pot had ik daar nog een DAT-recorder gevonden."

Gelukkig gaat het over het algemeen iets soepeler en zijn de benodigde elf bands gevonden om het project ten uitvoer te brengen.

"Ja, een aantal bands zaten ook een stuk dichterbij. Ricky van Duuren van My Friend Television was natuurlijk ooit collega bij de art-division van Vera. En met Peter van der Heide van Whipster heb ik zelf nog in de Weanietots gezeten. Dat valt jou ook op, he? Het is een voor hun doen behoorlijk stevig Wipers-achtig nummer.
Verder is de stem van Roald van Oosten, ex-Caesar, me altijd bijgebleven. Die heb ik meteen na Mark Lanegan benaderd. Traumahelikopter wilde ik er al vrij snel bij hebben. Uiteindelijk ging het zo hard met die jongens, dat het vanwege de drukte nog bijna het laatste nummer was, dat binnenkwam.
Meindert Talma heeft de enige Nederlandstalige bijdrage gemaakt en het is voor het eerst, dat Meindert een nummer over dieren heeft gemaakt. Nou ja, over de door mij bedachte Vleeruil dan. En een mol, die bestaan wel echt."

"Een aantal bands heb ik pas onlangs ontdekt. Zo ken ik Spilt Milk met de prachtige stem van Brenda Bosma van de Vera-containeroptredens op de Noorderzon. Afterpartees ken ik van de geweldige single 'First/Last' op het Kogar label van Jan Kooi van platenzaak Elpee. En Joost Dijkema heb ik als laatste gevraagd, nadat ik onder de indruk was van zijn voorprogramma bij Daniel Romano. Hij had zijn nummer wel binnen drie weken klaar en het was het laatste, dat ik nodig had."

Ja, want je had zoals gezegd elf bands nodig voor even zoveel prenten. Vormen die prenten een vast verhaal?

"Ik heb de prenten wel in een vaste volgorde gezet en had daar vaag een idee bij, maar de bands moesten het verhaal zelf invullen. Allemaal onafhankelijk van elkaar, dat wel. Ze wisten van elkaar niet wat er geschreven werd, maar ze konden wel alle prenten in de vantevoren bedachte volgorde zien. Het is daardoor een nogal vrij verhaal geworden, waarbij je zelf veel kunt interpreteren. Er komen veel dieren in voor en ook door mij bedachte wezens. De Vleeruil is al genoemd. Je hebt Scholraven, die omgekeerd in bomen hangen. En natuurlijk de Snoepkever, om wie het allemaal draait. Toen ik alles klaar had en alles naar de bands was gegaan, was Mark Lanegan de eerste, die meteen een opname terugstuurde. Dezelfde avond nog, hij had 'm al klaarliggen."

'Evil Bird', een beetje vreemd, duister en ingetogen nummer. Ik zou zeggen country noir zonder de country en een beetje Suicide. Erg mooi.

"Ja, alle bijdragen zijn heel bijzonder. Wonderwel werkt de vantevoren bedachte volgorde ook goed voor de plaat. Een mooie mix  van ingetogen en knallende nummers, folk, alternatieve country, garage en underground rock. Door de mastering van Vera-technicus Edwin Heath is het een mooi geheel geworden. Het uiteindelijke boek wordt iets groter dan een vinyl platenhoes, zodat de LP-bijlage er in een hoes bij kan en wordt uitgegeven door Flip Ekkers van uitgeverij Philip Elchers, waarmee ik ooit eerder heb meegewerkt aan een gezeefdrukte strip, getiteld 'Real Men'. Ik ben er in ieder geval al superblij mee!"

En ik denk wel meer mensen met jou. Om te stellen, dat de presentatie in Vera een enerverende zondagmiddag gaat worden is een understatement.

Dikkie.

Bezoekers van dit presentatie-concert kunnen deze gesigneerde limited edition ter plekke aanschaffen van € 29,50 voor € 25,00

Willem Kolvoort Home

VERA Art Willem Kolvoort