Deze Belgische Black Metal (met een vleugje Post) band heeft eigenlijk al geen introductie meer nodig, want door de trilogie “De doden hebben het goed” (een hommage aan een overleden vriend) is de band wel een gevestigde naam geworden in het genre.

Hun kwalitatief hoogstaande sound en de nietsontziende muur van een beukende zware noise begeleidt met een schreeuwende kermende stem vanuit de leegte, boet nergens in aan kracht en toch soms ruimte om even (heel even) op adem te komen en te gaan voor de korte  meditatieve rust.

Hun laatste wapenfeit dateert alweer uit 2022 “There's Always Blood At The End Of The Road”, maar op deze tour staat de trilogie centraal, dus voor de liefhebbers van dit kleine donkere meesterwerk is dat alleen al een reden om te komen hedenavond.

Het wachten is natuurlijk op nieuw materiaal van de 3 mannen, maar heb al eerder over deze band op deze site mogen schrijven, zeker geen onbekende meer op de Vera bühne, en destijds heb ik de mannen ook al aardig (terecht) bewierookt. Dus maak ik mij zorgen over nieuw materiaal ? Nou nee, ben eerder heel erg benieuwd hoe bruut en extremer het nog kan hehehe.

Treha Sektori is het Dark Ambient muziekproject van de Franse muzikant en beeldend kunstenaar Dan Sora, ook bekend als Dehn Sora, die ook verantwoordelijk is voor het Blackmetalproject Throane, van het label Debemur Morti Productions dat bekend staat voor hun donkere zware releases. Ook wel een project die ik wel een keer op de Vera planken zou willen zien.

Enfin, Treha Sektori dus. De man brengt sinds 2009 albums uit waarvan “Rejet” uit 2021 vooralsnog de laatste is. De donkere ambient wat de man produceert is blijkbaar niet voor eenieder geschikt. Lees het onderstaand  citaat bij het uitkomen van het eerste album “Sorieh”

Luisteren naar "Sorieh" na zonsondergang, zelfs zonder begeleiding, kan bij een liefhebber van experimentele muziek leiden tot epileptische aanvallen, ongegronde paranoia en verergering van goed genezen fobieën: zwaar, plakkerig als honing, duisternis omhult de kamer, vreemde stemmen beginnen vreemde berichten te fluisteren, pulserende, lage bromtonen doorboren plotseling de trilling van de snaren …

I'm intriged denk ik dan en een heerlijke opener van de avond om de donkere toon in te leiden.

Ook verwerkt hij zijn eigen hersenspinsels in het materiaal, een bekentenis van religieuze twijfel, wankelend geloof en zelfontkenning, maar tegelijkertijd een intuïtieve weergave van de universele, menselijke sleur, eindeloze kwellingen van de ziel, de zonden uit het verleden en de dorst naar de dood als verlossing.

Vrolijk menneke dus. Voor de liefhebbers gewone kost en diegenen die het lot wel eens willen tarten. Welkom!

Case