Met het schitterende concert van Moon Duo nog vers in het geheugen, staat de voorman daarvan, Erik Johnson, binnenkort opnieuw in onze club. Dit keer met zijn hoofdproject en tevens één van Vera's huidige publieksfavorieten: Wooden Shjips. Wegens succes op herhaling. Wooden Shjips komt vanwege het onlangs verschenen 'West'. Een plaat die, vergeleken met voorgaand werk, een iets ander geluid heeft. Een wat meer helder geluid.

De liefde van Vera voor Wooden Shjips is niet ontstaan bij het vorige concert, maar ligt veel verder in het verleden. Ongeveer in de periode dat hun titelloze debuut verscheen. In 2007 was dat. Toen prezen de heren van Elpee die plaat aan. Dat moment is ongeveer het begin. In het al jaren ter ziele radioprogramma Hartkramp, draaiden we Wooden Shjips maar al te graag. Telkens een ander nummer, maar qua intentie en geluid maakte dat niet veel uit. Als je één track kon waarderen, kon je ze, zonder Wooden Shjips te beledigen, allemaal waarderen. Want laten we wel wezen: hun queeste naar de ultieme sound, waarbij instrumenten dienen als middelen voor een avontuur in gelaagd geluid, verschilt pas bij de uiterste punten in detail. Zonder de band te kort te willen doen, de benaderingen komen basaal overeen, maar wijken bij wijze van spreken, alleen op de vierkante millimeter af; met een solerende gitaar, met een hammondorgel of met net een iets ander ritme. En hoe die zoektocht uitkristalliseert, steeds weer heb je dat walsende, dat rollende en dat groovende, als basis. Heerlijk. 

Of die liefde van Wooden Shjips richting Vera wederzijds is, daar kun je alleen maar naar gissen. Op het moment dat Vera Wooden Shjips in het hart sloot, was de kans groot dat Johnson en de zijnen nog nooit van Groningen hadden gehoord. Maar het vorige optreden en de keer dat Moon Duo hier indruk maakte, heeft wel een basis gelegd voor - hopelijk - een langdurige relatie. Aan Vera ligt het niet. We delen met Wooden Shjips die ongebreidelde liefde voor muziek en we staan immers altijd open voor experiment, uit welke richting het ook wordt gedacht: Motorpsycho, Omar Rodriguez of de Godspeed-gerelateerden.

Het experiment bij Wooden Shjips klinkt al jaren als de Californische woestijn. Maar pas op, het experiment op 'West' klinkt wel wat helderder en soms wat meer rock, dan de voorgaande platen, inclusief die twee b-kantjes-verzamelaars. Wilde het voorheen – gechargeerd – wat gruizig en stoffig klinken, voor de nieuwe plaat heeft de band voor het eerst een heuse studio betrokken, met moderne technieken. Getuige het nummer 'Rising', hebben ze veelvuldig van die technieken gebruik gemaakt. Gelijk 'Like Spinning Plates' van Radiohead, is het nummer achterstevoren op plaat gezet, wat vooral voor een band als Wooden Shjips een opmerkelijke song oplevert. Maar het is zo goed gedaan dan het de luistertrip niet stoort.

Live doen de mannen dat waar ze goed in zijn: op psychedelische wijze experimenteren en daarmee het publiek onder hypnose brengen met het geluid dat ooit toebehoorde aan bands als Spacemen 3, Can en The Doors. De band doet dat over het algemeen stoïcijns, bewegingsloos en struis. Alleen bassist Dusty Jermier beweegt, op een frappante manier. Zij het alleen met zijn hoofd; zijn haar schudt zoals je in de tachtiger jaren de gordijntjes van een rijdende caravan zag bewegen. En zelfs dat werkt hypnotiserend.

Desondanks is dit viertal uit San Francisco één van de weinige bands in het grote aanbod dat al zo lang een herkenbaar, 'eigen' sound heeft en zich niets aantrekt van dat wat 'in' is, en wat 'uit'. Je zou ze een unieke band kunnen noemen, vooral in deze moderne tijden. Ook daar vinden Vera en Wooden Shjips elkaar; het gaat om de muziek. En voor een liefhebber van muziek is Wooden Shjips een must. Behoor je meer tot de groep van de geïnteresseerde bezoekers, dan zul je bij deze band er geen spijt van krijgen. De ervaring zal groots zijn.

niek

home

myspace