In het stuk over Endstille schreef ik al over mijn afkeer van de term black metal. Deze keer zet ik dat kracht bij. Nu moet ik namelijk schrijven over bands die tegen black metal aan hebben geschurkt en nu meer de death metal kant hebben opgezocht. Dat is het punt: black metal was namelijk gewoon death metal dus niks nieuws onder de zon.

De bands van vanavond gooien daar een flinke pot melodie overheen dat we kennen uit Zweden van bands als Dark Tranquillity , Ophthalamia, Dissection, In Flames en At The Gates.

Grief Of Emerald timmert al geruime tijd aan de weg en zorgde vooral met hun debuut Nightspawn voor de nodige opwinding. De mix van gothic treurnis, bombastische synthesizers en razende death metal waren een welkome. Er leek niets in de weg te staan van een glansrijke loopbaan. Echter bij de tweede plaat Malformed Seed was de markt zo verzadigd met orkestraal bombast van Dimmu Borgir die menig James Last-nummer eendimensionaal laat klinken. Hierdoor was er weinig animo voor een plaat met een hoge gelaagdheid. Grief Of Emerald blijf echter de kop stijf houden en blijft schaven aan hun eigen stijl. De synthesizers spelen nog wel een belangrijke rol maar liggen veel beter in de mix, waardoor ze niet meer de rest van de muziek wegblazen. De zang is altijd rauw en grimmig gebleven, ergens tussen grunt en demonisch gekrijs en tussen werelden, zoals de muziek van deze band je vaker in het vagevuur laat dolen.

Trident is geen nieuw tandpasta-merk maar een Zweedse death black metal-band in de stijl van Dissection en Necrophobic. Het is niet zo gek want gitarist Johan Norman (gitaar op Storm Of The Light's Bane) speelt een hoofdrol in deze band en is behoorlijk blijven hangen in zijn Dissection-tijd. Duistere melodieën, heldhaftige gitaar aanzetten en helse vocalen doen ons denken aan die hoogtijdagen. De muziek neemt je mee in snelle uitbraken van het vuur der verdoemenis en trage stukken waarin je het weke vleesch van uwer botten wilt scheuren om te komen tot het hogere plan in mundo chaos.

Embraced By Darkness bestaat uit leden van Winter Of Sin. Waarom ze dit project ernaast hebben is mij niet geheel duidelijk, daar het redelijk hetzelfde klink als Winter Of Sin. Melodieuze black death metal met typerende gitaar melodieën. Naast de razende stukken is er genoeg ruimte voor slependere stuken waarin die melodieuze kant de ruimte wordt geboden.

Vanavond dus drie bands die dezefde stijl aanhangen. Zwart, dood maar bijelkaar gehouden door melodie. Razende nekbreek uitbraken tot lekker hangbangende meestampstukken. En... daar mag prima bij gedronken worden!

- Wokkel