Zig ZagsUSA+ Early MoodsUSA
Gritty metalpunk and doom double bill
Zig Zags zijn deze avond te gast in de VERA Weekly, tune in vanaf 19:00 via onze Instagram-livefeed of via het VERA Twitch kanaal.
Ik val in herhaling. Net als in mijn vorig schrijven over CLAMM ben ik weer eens verbaasd over het feit dat een band in de Kelderbar staat (en - o donders! - niet op dat grooote podium in de Grote Zaal) en pakt dat Downstage concert weer fantastisch uit. Het gaat deze keer over het uit Los Angeles afkomstige punk-garage-metal trio Zig Zags, dat op een warme dag eind mei 2019 het mosh-zweet tegen de keldermuren laat klotsen. Een kolkende meute buitelt over elkaar heen op een muur van geluid, die uit gelijke delen ''Kill ‘Em All' Metallica, Misfits en Jay Reatard is opgetrokken. Oftewel 'Punk Fucking Metal', het anthem van de plaat 'They'll Never Take Us Alive' (2019), die op dat moment vers is uitgekomen. Zig Zags wordt hiermee nummer 1 in in het rijtje Downstage concerten van de Vera poll 2019.
"Having Punk Fucking Metal as the opening track seems like a statement of intent. Is that how you meant it?
For sure. I was tired of telling people what kind of band we are, because our first record was on In The Red, which is a garage rock label, and then our second record was on Castle Face, and they have their own thing, and now we’re on a quote-unquote “stoner rock” label, Riding Easy. But we’re a punk metal band." (Zanger/gitaris Jed Maheu in Kerrang)
Al voor dat concert leer ik Zig Zags kennen door (weer eens) een gouden tip van Jan Kooi van Elpee. Jan, die veel te vroeg van ons heen is gegaan, kende de bezoekers van de platenzaak goed en als hij tegen je zei: "Dit lijkt me wel wat voor jou.", dan was het altijd raak. Thuisgekomen word ik ondersteboven geblazen door 'Running Out Of Red' (2016). Thrashy garage metal punk knalt vol heerlijke riffs uit de groeven met een snerende zang, die nog het meest lijkt op een punkversie van een jonge Hetfield.
Als ik Jan weer later tref in de winkel zijn we allebei verbaasd over de aankondiging van Zig Zags in de Kelderbar. "Zijn dit wel dezelfde Zig Zags? Ja, er staat toch echt L.A. Dat moeten ze wel zijn." In ons hoofd is het al een 'grote' band, maar Zig Zags blijkt dan toch naadloos in de Kelderbar te passen. We hebben het geweten, één groot knallend riff-festijn!
Als ik de geschiedenis van Zig Zags induik en specifiek die van zanger/ gitarist Jed Maheu, de constante factor van de band, dan kom ik de ene na den andere toffe band tegen. Het begint er al mee, dat Jed Maheu is opgegroeid in Clackamas, het voorstadje van Portland, Oregon, tevens thuishaven van Vera huisfavoriet Dead Moon. Daar zijn Jan en ik in 1992 samen met een groep Veranen nog op bezoek geweest tijdens het 25-jarig huwelijk van Fred en Toody Cole. Maheu is pas later groot Dead Moon en Wipers fan geworden, maar als geboren trailer park boy wil hij Clackamas zo snel mogelijk verlaten.
"Jed: I was born in Portland, Oregon, and grew up in Clackamas, Oregon. That’s where Dead Moon lives, and where they have their guitar shop. It’s also where the Wipers are from and those just coincidentally happen to be two of my favorite bands. I mean I didn’t know about any of that stuff when I was living there but backtracking I realized—I lived in this trailer park and I fucking hated it. It was horrible—and I hated that town. Then later I realized that Dead Moon was from there and it definitely gave me a different perspective of where I was from." (Razorcake)
Jed Maheu heeft de band in 2010 in L.A. opgericht met huisgenoot Bobby Martin. Aanvankelijk maken ze nummers op de akoestische gitaar, maar als bassist Patrick McCarthy bij de band komt gaat Martin drummen en het Zig Zags trio is geboren. Ze nemen een aantal singles op met in het achterhoofd dat hun 13-jarige puber ikjes er heel hard op zouden moeten gaan (ik zie hier Beavis & Butthead voor me). Verdere inspiratie komt voort uit de underground cultuur, cult cinema, underground comics en natuurlijk undergound metal, garage en punk.
“It’s like the Spinal Tap thing about the fine line between smart and stupid,” Maheu explains. “We want our shit to be fucking retarded, but we want it to be retarded on purpose. There’s a thought process behind how stupid it is.” (VICE)
In het begin gaan de nummers nog meer richting garagepunk en zijn de invloeden van Dead Moon, Wipers, psychedelische garage en vroege punk nog duidelijk hoorbaar. Gaandeweg wordt het geluid heavier op nummers als ‘Scavenger’, ‘Monster Wizard’ en ‘Brainded Warrior’, die al meer de punk metal sound benaderen, die kenmerkend zal worden voor Zig Zags. Een vroege single is meteen al een samenwerking met legende Iggy Pop voor het 10-jarige jubileum van Light In The Attic Records. Iggy en Zig Zags vormen een cover van het funky ‘If I'm in Luck I Might Get Picked Up’ (2012) van Betty Davis om tot heavy sludge met een Black Sabbath vibe en daar overheen klinkt dan die fenomenale basstem van Iggy Pop. Bobby Martin zal later bekennen dat hij behoorlijk nerveus was, omdat hij dan pas twee jaar aan het drummen is, maar dat is aan het resultaat niet te horen. Een geweldig nummer.
Via allerlei bevriende contacten neemt de band haar gelijknamige debuutplaat ‘Zig Zags’ (2014), op met neo-garageheld Ty Segall op In The Red Records, waarbij het fuzzpedaal ‘to the metal’ wordt ingetrapt. In The Red Records kennen we in Vera natuurlijk ook van bands als Meatbodies, Fuzz, GØGGS, Ex-Cult, Action Swingers, Boss Hog, Reigning Sound, Dirtbombs en ga zo maar door.
“When Cliff Burton wore that Misfits shirt—Zig Zags. When the Emergency Broadcast System interrupts that John Carpenter movie—Zig Zags. When a soggy pile of Thrasher mags and Jack Kirby comics spill out of a dumpster behind the Sunday School—Zig Zags. When the Ramones were scared of the basement and the Angry Samoans couldn’t find the right side of their mind—Zig Zags. … All of this and more becomes real on the Zig Zags’ self-titled debut LP, recorded and produced by Ty Segall for In The Red. In 12 songs, they chainsaw through weirdo film and caveman rock and space noise and make smart sound so dumb it turns inside-out and becomes brilliant. ” (Zig Zags Bandcamp)
In 2016 is Jed Maheu het enig overgebleven originele lid, als Martin en McCarthy worden vervangen door drummer Dane Arnold en bassist Caleb Miller. In deze samenstelling wordt ‘Running out of Red’ (2016) uitgebracht op het Castle Face label van een andere neo-garageheld, John Dwyer, dan nog van Thee O-sees. Op Castle Face vinden we naast Ty Segall en Osees ook bands als Useless Eaters, King Gizzard, Flat Worms en The Fall terug.
“Los Angeles based bone-head savants Zig Zags are no-nonsense 80’s style thrash with a magpie eye for deep-fried pop culture detritus.” (Bandcamp)
“Zig Zags make throwback thrash metal in the style of Slayer, but with the looser attitude of stoner rock or skate punk (they are from California after all).” (Your Daily Record)
Bassist Caleb Miller stapt vervolgens op en wordt vervangen door sound engineer Sean Hoffman. Dit is de bezetting, die in 2019 de Kelderbar op zijn kop zal zetten en 'They'll Never Take Us Alive' (2019) met het ultieme Zig zags anthem ‘Punk Fucking Metal’ op zal nemen. De plaat komt deze keer uit op RidingEasy Records, dat onder andere Warish, Satan’s Satyrs en Salem’s Pot uitbrengt.
“Zig Zags split the difference between Sabbath and Flag, maintaining the “blackened” parts of both and injecting it with the frenzy of Show No Mercy-era Slayer.” (No Echo)
“I basically tried to use the gear that Metallica, Slayer and Megadeth used when they started out. I didn’t use any new fucking gear or any computer shit. I just wanted to do it the way they did and see what happened.” (Kerrang)
“Jed: Some of the main bands right now are Metallica, Dead Moon, Wipers, Iron Maiden, Judas Priest, Slayer, AC/DC, Thin Lizzy, and then of course the punk staples like Minor Threat, Black Flag, Misfits etc…. Oh, and Ween, fucking love those guys!” (Echoes and Dust)
“There are moments when it sounds as if I’m playing a Beastmaker or Uncle Acid full-length at 45rpm.” (No Echo)
Als na 2019 de Covid pandemie toeslaat is het bijna afgelopen als drummer Dane Arnold het voor gezien houdt, maar gelukkig neemt Jeff Murray van stonerpunkband The Shrine na de pandemie zijn plaats over. In de nieuwe bezetting wordt een dwarsdoorsnede van het Zig Zags repertoire opnieuw opgenomen met John Dwyer achter de knoppen op ‘Strange Masters’ (2024).
“Eventually Sean, Jeff and I said, ‘Fuck it, let’s make a “Fake Live” record’ - like Kiss or Slayer did. John Dwyer from Osees was opening his new studio, Discount Mirrors and it seemed like the perfect place to record it.” (Bandcamp)
Zojuist is de nieuwste plaat ‘Deadbeat At Dawn’ (2025) uitgekomen, waarop de punk metal op zijn volst uit de speakers blaast. Ondertussen heeft Zig Zags split singles uitgebracht met Feral Ohms en Mike Watt and the Secondmen en gespeeld met Power Trip, High on Fire, Excel, Integrity, Fucked Up, Pentagram, Osees, Fuzz, Unsane, The Spits, The Obsessed, Red Fang, Mike Watt, Neurosis, Pig Destroyer, Feral Ohms en Reigning Sound. Ik denk dat ik zo onderhand wel genoeg namen heb om een playlist te maken voor mijn Vera dj-dienst deze avond.
“Finalizing recording and mixing just as the catastrophic fires hit their hometown in L.A., Deadbeat at Dawn is the perfect soundtrack for a city rising up from the ashes of destruction. "I feel lucky that we got to put out this record when we did," Maheu said, "It’s heavy and gnarly and kind of fucked up, but it's also a lot of fun - which is how we feel about Los Angeles."” (Bandcamp)
Hopelijk houdt de kwaadaardige oranje aap zich in en kunnen de jongens van Zig Zags terugkeren naar een vreedzaam L.A. Ondertussen neem ik deze aanbeveling over van No Echo:
“Calling all thrashers, heshers, stoners, punks, metalheads, and high top-wearing crossover obsessives, the time is ‘nigh. Get on this.”
Dikkie.
Early Moods, ook uit LA, werd in 2015 opgericht door Eddie Andrade en Alberto Alcaraz. Het vijftal verscheen met een geluid dat gritty underground street doom combineert met vloeiende heavy metal melodieën. Hun nieuwste album, A Sinner’s Past, mengt klassieke proto-metal uit de jaren 70, met grunge riffs uit de jaren 90. Alsof Black Sabbath en Pentagram een occulte liefdesbaby hebben gekregen. Liefhebbers weten genoeg!