Anti-folk superster Jeffrey Lewis brak in 2001 door met de wereldwijde nummer één hit Last Time I Did Acid I Went Insane. Echt goed is ’t daarna niet meer met hem gekomen, maar gelukkig heeft-ie met zijn muziek en strips (o.a. in zijn eigen comicserie Fuff/Guff #1-#10 en in the New York Times) genoeg uitlaatkleppen om zich staande te houden in deze wrede wereld. Zijn Crass coverplaat 12 Crass Songs is waarschijnlijk de beste Crass plaat die er is, & vorig jaar verscheen nog de Monkees coverplaat Hey Hey it's... The Jeffrey Lewis & Peter Stampfel Band.

Bekend en berucht om zijn eerlijke teksten en strips vol zelfspot en pijnlijke waarheden komt de New-Yorkse Lewis ons vanavond weer eens muzikaal en visueel om de oren en ogen slaan. Met nummers als ''The Chelsea Hotel Oral Sex Song'' (refererend aan het nummer van Cohen: "If I was Leonard Cohen or some songwriting master/I'd know to get oral sex first then write the song after",) en "Williamsburg Will Oldham Horror" (waarin hij in de clip door een man die op Bonnie ‘Prince’ Prince Billy lijkt in elkaar wordt geslagen en verkracht) heeft hij menigeen in simultaan lachen en huilen doen uitbarsten.

De benaming ‘Anti-folk’ heeft Lewis mede te danken aan de vele optredens met bijvoorbeeld the Moldy Peaches, Major Matt Mason USA en Lach, die in de jaren ‘90 alle anti-folk festivals rond New York platspeelden. 

De teksten van Lewis zijn complex en anekdotisch, en uiten zijn wat nihilistische kijk op de wereld met een goede dosis zelfspot en altijd een hoopvolle noot zoals in het prachtige nummer ‘Life’ van het album ‘ The last time i took acid i went insane’ waar hij -altijd gejaagd- over een charmant gitaargepingel zijn eigen werk bagatelliseert: ‘’(...) Songs are just something to waste your time/ I listen to yours and you listen to mine/ Before we know it the day's gone by/ Songs are just something to waste your time/ So is everything else to do whatever makes you feel fine’’. Vergis je overigens niet; onder die coole en voornamelijk erg vermakelijke verschijning klopt een hart dat groter is dan de Brooklyn Bridge. Laat hem met zijn band genaamd ‘The Jrams’ vanavond ook die van jou veroveren met het voordragen van zijn ‘’Illustrated songs’’ of "low budget films" zoals hij ze zelf noemt: een slideshow van eigen getekende comics die hij op een unieke manier van muziek voorziet. Jeffrey is een van de meest ontwapende performers die je ooit op (of naast, of voor) een podium zult tegenkomen. Geef 'm alleen geen LSD, alvast bedankt.

Voorprogramma: The Avonden
The Avonden begonnen als Gerard Reve coverband maar dat ging niet door: de advocaten van Joop Schafthuizen & Tim Knol wisten de release van God is Liefde jammerlijk genoeg tegen te houden. Het wachten is nu op de dood van beiden, & die van the Avonden zelf natuurlijk, alsook die van iedereen, trouwens. Inmiddels hebben ze een nieuw, geheel eigen repertoire bijeen weten te schrijven, waarvan het liedboek Pyjamadagen dit najaar bij uitgeverij Van Gennep verschijnt. De liedjes van Gerard Reve spelen ze live nog wel, & misschien zijn er wel clandestiene cdr's te koop, net als de Spekkie Big boekjes van zanger/gitarist Dinges. Verder met Je Weet Wel op drums, & Die & Die op bas- & sologitaar. | Mirjam & Mark