Elke maand bespreekt Jan van platenzaak Elpee de nieuwste en beste releases. Laat je leiden en hou de Vera site in de gaten. Wie weet komt een van de favorieten nog eens live langs!

L’Epée – Diabolique
Een 12 inch vlak voor de zomer deed al het beste vermoeden. En verdomd, de volledige lp van L’Epéé is inderdaad ook prachtig geworden. Anton Newcombe van Brian Jonestown Massacre en de twee van The Liminanas, samen met zangeres Emmanuelle Seigner hebben het beste in elkaar nog boven gehaald. ‘Elements of garage, ye-ye, sleaze rock, cult soundtracks, sci-fi, spaghetti westerns, and girl-group pop noir are combined with the cut-and-thrust zeal of a band bursting with ideas and energy’. De Franse sfeer gepakt door de grotendeels Franstalige vocalen van Seigner, de psychedelische krautdrone beat van The Liminanas dankzij de drums van Marie Liminana en alles op smaak gekruid door Anton Newcombe, in zijn eigen studio in Berlijn. Schitterende plaat die je allerlei hoeken van de kamer laat zien. Hier een nummer dat Lou heet en over Reed gaat.

Booji Boys – Tube Reducer
Erg goeie, en behoorlijk lofi dus wees gewaarschuwd, garagepunkplaat van een stel Canadezen uit Halifax, op het Drunken Sailor label. Maar wat deze garagepunk echt omhoog tilt zijn de geweldige liedjes. Het ene been in behoorlijk Engels klinkende mid jaren ’70 punkhitjes, het andere in de behoorlijk zweterige powerpop van allerlei Amerikaanse bands uit dezelfde tijd. Zeg maar precies tussen het Britse Stiff Records en het Amerikaanse Bomp! Records in. En dit alles verpakt in jaren ’90 lofi garagepunk produktie. ‘Booji Boys play pop songs at hardcore speed, with scuzzy lo-fi production and vocals so muffled that you'll swear they were recorded in another dimension. They have delivered a veritable masterpiece of lo-fi punk rock.’ Ja ja. Zou het geweldig doen in de Vera kelderbar vermoeden we. Luister ‘m op bandcamp.

Gino and the Goons – Rip It Up
De derde lp van deze erg goeie lofi garagepunk band uit New Orleans. Stapels platen maar doorgaans tamelijk lastig te krijgen vanwege kleine oplages en amper distributie. Deze lp is ook al een jaar oud en brachten ze in 2018 in eigen beheer uit in een oplage van 300 stuks, met zelf in elkaar gefriemelde hoezen. Maar hoera, Slovenly Records to the rescue met een heruitgave. Van alle bands die ooit de sound van Supercharger hebben geprobeerd te pakken, lukt het niemand beter dan Gino and the Goons. Ook op Rip It Up lukt het ze weer. Negen nummers, meestal niet overdreven lang dus een korte plaat. Maar dat is een voordeel bij dit soort muziek. Vuist in de lucht, meeschreeuwen. Gemasterd door Tim Warren van Crypt Records. Topplaat. Hier een nummer.

The Control Freaks – She’s the Bomb
Tweede plaat in deze Vijf op Slovenly Records . Tweede lp ook van de huidige punkrock band van Greg Lowery, ooit van de legendarische band Supercharger en de iets minder legendarische Rip Offs en Zodiac Killers. Jaren ’90 garagerock & roll en waar het debuut nog een beetje cliché klonk staan op She’s the Bomb een stel goeie hits. Het titelnummer bijvoorbeeld, het beste Control Freaks nummer tot nu toe. Maar er staan meer hits op. Time’s Up, ook eentje die er mag wezen. Bevat ook twee covers en allebei van dezelfde band, de Australische Babeez. Alles bij elkaar stukken beter dan het debuut.

Ezra Furman – Twelve Nudes
Nog een plaat die gehakt maakt van het politieke klimaat in het huidige Amerika. Lekker boos en agressief.  Wat nog het meest in de buurt komt zijn de boze platen van Conor Oberst in diens punkrock vermomming Desaparecidos. Heel anders dus dan bijvoorbeeld de soundtrack van de Netflix serie Sex Education, die Furman ook maakte (ook heel mooi maar heel rustig en ingetogen) Twelve Nudes is volgens Furman deels geïnspireerd door ‘the late great punkrocker Jay Reatard.’ Maar ‘check ook ‘I Wanna Be Your Girlfriend’, en ‘In America’, waar Furman zijn liefde betoont aan jaren ’50 doo-wop en wat bottere Springsteen rock. Luister de plaat op bandcamp. Daar ook wel een heel verhaal van Furman over deze plaat. De moeite waard om te lezen.