David Nance - negative boogie
Inmiddels al even uit maar Negative Boogie van David Nance vinden we te belangrjjk om over te slaan. Want dit is misschien wel onze favoriete plaat van het jaar tot nu toe. Hij timmert al even aan de weg maar ons was Nance, uit Omaha, Nebraska,  tot nu toe ontgaan. En dat corrigeert hij nu met deze prachtige plaat op Ba Da Bing Records. Zijn eerste met band in een echte studio als we het goed begrijpen. ‘Loose but rollicking rock, it brought to mind the Velvet Underground Live in the Gymnasium, scenes from Cocksucker Blues and something that would go on at a shambolic late 70s party in Laurel Canyon.’, zo omschrijft Noisey een recent WFMU optreden van Nance en zo klinkt deze plaat eigenlijk ook. De plaat opent met gierende feedback en gaat daarna over in een nummer dat ons doet denken aan b.v.b The Chrome Cranks. Het tweede nummer, het titelnummer, had van The Oblivians kunnen zijn. Silver Wings is dan weer een fantastische cover van een nummer van countryzanger Merle Haggard en had ook op Alex Chilton’s Like Flies on Sherbert kunnen staan. En in 5,2 and 4 steekt is de Velvet Underground naar de kroon.

Rolling Blackouts Coastal Fever – talk tight
Australische band die recentelijk een flinke duw in de rug kreeg van Sub Pop middels een mooie mini lp. Dit is er eentje die in 2015 al in Australië uitkwam op een klein label, toen de band nog Rolling Blackouts heette, en nu opnieuw is uitgebracht door Sub Pop. Goeie popliedjes ergens tussen upbeat Go Betweens en The Chills met net iets meer pit. Misschien nog wel mooier dan de recente ep. Een tikkeltje rauwer en smeriger. Hier een prachtig nummer. Hier de hele plaat.

Sam Coffey & The Iron Lungs - s/t
Alhoewel titelloos is dit toch geen debuut. We hadden namelijk al de lp Gates of Hell op Southpaw. Nu hebben deze Canadezen, uit Toronto, getekend bij een Canadees label en een erg goeie opvolger gemaakt. Evenzo vele delen glam als powerpop als seventies rock uit de Thin Lizzy-school. ‘These songs embrace Coffey’s abiding love for, and near encyclopedic knowledge of 70s glam and power pop. This potent brand of guitar pop draws influence from a broad swath of the genre’s history’. Bijna elk nummer klinkt na een paar draaibeurten als een hit. Plaat die in eerste instantie wellicht wat gewoontjes klinkt maar per draaibeurt mooier wordt. Hier een nummer. Hier de hele plaat op Spotify.

Jen Cloher – s/t
Courtney Barnett kennen we zo langzamerhand wel een beetje. Dit is haar partner en muzikaal zit Cloher ook flink in dezelfde hoek. Sterker nog, een deel van de nummers had ook wel op de lp van Barnett kunnen zijn, al is het gitaarwerk wat smeriger soms. Maar dat geeft natuurlijk niet. Bovendien is dit al haar vierde plaat dus wellicht werken de invloeden andersom. En moeten we onderweg ook net zo vaak denken aan Patti Smith en PJ Harvey of Tom Verlaine & Television, dat laatste vooral bij dit nummer. Barnett doet op de meeste nummers ook mee op gitaar en drukt er een aardige stempel op. Kurt Vile speelt trouwens gitaar op Loose Magic.  Luister em hier.

A Giant Dog – toy
Eén van de grote live verrassingen vorig jaar in Vera, A Giant Dog uit Austin, Tx. Hun plaat Pile haalde vorig jaar de tweede plaats op onze jaarlijst. Hier is de opvolger. De formule is niet echt veranderd. Mix van seventies glamrock, pop, hard rock uitgevoerd door een goeie strakke band en als kers op de taart de nagenoeg altijd in badpak optredende zangeres Sabrina Ellis, die alle teksten vol overtuiging weet uit te schreeuwen en ook begrijpt dat rock & roll voor een belangrijk deel entertainment is. Inclusief hun Sparks cover Angst in my pants.. Hier een nummer. En hier ons favoriete nummer van de plaat. Op Merge.