Foto: Rutger Hocks 

Op de vraag of je het nu uitspreekt als ‘Copper sky’ of als ‘Koperski’ werd ons op het hart gedrukt dat dat eigenlijk geen flikker uit maakt (als je het toch moet weten: het is de eerste optie). De mannen zijn koud binnen en de gitarist haalt een eind jaren ’60 Framus gitaar uit de koffer, één van de vele vorige eigenaren had de F en de R verwijderd en ook een pootje van de M. De beste man heeft dus de ganse avond op een Anus gitaar gespeeld. Daar Remy en ik hadden besloten dat je nooit genoeg platte grappen kunt maken op een zaterdagavond was de avond al een succesje voor er überhaupt was gesoundcheckt.   

Duidelijk moge zijn dat er een flink stukje nonchalance bestaat in deze band. Desalniettemin bleek de Anus gitaar een verdomd lekker geluidje te produceren. Het werd ons ook al snel duidelijk dat het geen overbodige luxe was dat de drummer zijn eigen vloerkleedje met markeringen had meegenomen, want wat knalt deze man op dat drumstel zeg! De versterkers gingen dus ook even op standje 11 om hier bovenuit te komen en weldra gooide de portier de deur van de kelder dicht. Ik zeg: voilà, prima ingrediënten voor een geslaagd kelderoptreden, en dat was het!

De mannen van Coppersky speelden met veel enthousiasme en overtuiging en dat viel erg goed bij het publiek. Hoewel er elders in de stad ook een optreden was en het thuisfront bij Le Guess Who? stond in Utrecht, was de kelder gezellig vol. De band knalde er een steengoede set van rauwe rock met een vintage randje doorheen en het publiek kreeg absoluut waar het voor kwam: een flinke dosis rockmuziek in een donkere kelder! Bedankt mannen.