Foto: ©Joséphine Kurvers

Het werd mij al een jaar geleden getipt. Die Nerven. ‘Douwe, dit moet jij echt gaan luisteren’. Iets wat mij vaak wordt gezegd, maar wat ik amper doe eigenlijk. Luiheid denk ik. Maar toch ben ik een paar maandjes geleden begonnen met het luisteren naar die Nerven. ik werd meteen verliefd op de muziek die deze Duitse jongens maken. Dus toen ze hier afgelopen zaterdag op de stoep stonden waren mijn verwachtingen hoog.

En ja, die verwachtingen maakten ze grotendeels waar. Nummers die live nog beter klinken dan op de plaat, een zaal die naar hun biertje kijkend hevig met het hoofd schudt. Het was een machine: de band en het publiek in harmonie. Gepraat tussen de nummers door was niet nodig en het Duits dat ze zongen begrepen we allemaal. Ook al spreken we de taal niet.

Wel duurde een paar nummers net iets te lang voor mijn doen. De muziek van Die Nerven had dat helemaal niet nodig. En dat ze om half 2 al naar huis wilden, zien we dan deze keer door de vingers.

ik ben Douwe trouwens. De nieuwe aanwinst van de Downstage. Die jongen van die ene band, en de enige in de wereld die Man Hug II best wel leuk vond. |Douwe