Dorcelsius / © Thomas Scholing, 2014

Een kleine gele afgeschreven Citroën stopt voor de kelderdeur. Er stappen 3 Fransozen uit met een aantal tassen. Geen backline, wel een basgitaar en een gitaar. Als ze eenmaal gesettled zijn in hotel, toch Thomas maar even bellen. 2 bands toch? Dit schijnt het te zijn. Het zal mij benieuwen.

Een tafel met batterij aan knopjes en toetsen voor Dorcelius, waar Jessica '93 een hele knappe act neerzet met aan de basis een loopstation en drumcomputer. Een eenmansband, met een voorliefde voor pedalen.

Dorcelius heeft hun eigen wijn meegenomen en verkopen deze als 7" flesje in de kelder, naast de gebruikelijke merch, maar dit terzijde. Ze hebben wat problemen met de laptop waaruit de basistrack moet komen, zoveel problemen zelfs dat soldeerkoning Edwin ze niet meer kan redden. Dus downloaden ze alle muziek nog snel op een mobieltje die de laptop dan moet vervangen. De soundcheck klonk beter dan het optreden zelf. Het miste een boel 'body'  in de muziek, te veel hoog en te weinig laag, en dus moest Rutger aan alle knoppen draaien om er een beetje volume uit te persen. Soundscapes met falende techniek, blijft jammer. Had beter gekund, volgens mij vond het publiek dat ook.

Jessica '93 mocht daarna zijn spullen onder de tafel weghalen en inpluggen. Door middel van een loopstation en drumcomputer zette hij fantastische garagesounds neer die erg goed in elkaar steken. Het doet je afvragen waarom mensen met andere mensen in een band willen zitten als je het zo perfect in je eentje kan uitvoeren. Zo goed was het dat Eltjo zelfs zijn bier liet vallen en met een grijns naast Peter Weening vooraan stond. Zo goed dus. Enige minpuntjes hier waren de gemiste cover van Nirvana en dat de set toch iets te lang duurde. Korter is dan toch krachtiger.

Moet ook nog even vermelden dat de dames van Oorsmeer boven in de grote zaal super lekkere plaatjes gedraaid hebben en dat mede hierdoor het ontbijt de volgende dag wat later genuttigd kon worden. Auw...

- Anco