Photo: ©Aardappel Photography

Je weet dat het weekend goed word als de band een dag te vroeg komt. Tenminste, dat heb ik geleerd. De Vera downstage-ploeg stond net bij het concert van White Lung vrijdag, toen opeens Ela Stiles naast mij aan de bar stond. HUH?! ''jullie zouden toch morgen spelen''? ''nee, vandaag'', zegt ze vol optimisme. Nee dus. Naja, foutje, kan gebeuren. White Lung was 1 grote anticlimax, dus de band maar meegenomen op een kroegentocht. Op naar de benzinebar voor de plaatpresentatie van de Krontjong Devils. Leuk feestje, voor het eerst iemand zien crowdsurfen bij een surfshow! Thomas vond het zo leuk dat hij voor mijn voeten bewusteloos op de grond viel. Ja, alleen maar rock 'n roll in Groningen.

 Zaterdag zat de club bomvol, beheerders die doodsbenauwd rondliepen, de portier had het maar opgegeven, en nee, dat kwam niet door Noisia, dat kwam door Mannie Haring. Want voor het betere elektronische werk moet je dat zien! rare drone-achtige zangpartijen van Manon met het betere bliepjes,- en blopjeswerk van Rik. Jammer dat sommige mensen het niet helemaal snapten, dit moet op elk feestje staan!

 De mensen die dachten dat Ela Stiles rustige singer-songwriter muziek maakt, kwamen van een koude kermis thuis. Op een enkel a-capella nummer na was het ongenadig hard. Overstuurde gitaren die het geheel spannend hielden, zang waarbij bij mij soms de stuipen op het lijf werden gejaagd. Ik vond het bloedmooi. |Douwe

 Hedwig, bedankt dat de band 2 nachten bij jou kon slapen!