Nadat de grote Friese belofte Yuko Yuko in de zaal was afgelopen, mocht het publiek afpilsen bij ons in de kelderbar. Ondanks dat er muzikaal een groot verschil was tussen boven en beneden hield het publiek zich redelijk stil. dat mocht ook wel want in tegenstelling tot onze 'normale' programmering hadden we een soort van singer songwriter avondje.Eva was alleen met gitaar en tatoeages in het straatje van bijvoorbeeld een Aafke Romijn. Met mooi gestileerd gitaarspel en een prettige stem kreeg ze het publiek behoorlijk mee. De reden waarom liedjes geschreven waren interesseerde het publiek eigenlijk niet, maar tijdens de nummers was het publiek prettig stil. 
Daarna was het de beurt aan My Dearest Dear. Een duo dat eigenlijk eerder dit jaar al zou langskomen, maar dat was door ziekte niet gelukt. Nu dus in de herkansing.Het was een beetje gevogel met geluid hier en daar, maar dat krijg je met verschillende kleine onversterkte instrumenten. Op de visite kaartjes van de band die her en der door de kelderbar heen lagen stond dat ze een soort 'minimalistische indiefolk' maken. Klopt. Maar... visite kaartjes.. zal dan wel weer onderdeel zijn van zo'n popbijeenkomst waar nagedacht moet worden over 'hoe zet je je band neer'.Urgente muziek en band marketing heb ik een broertje dood aan, het gaat mij om de muziek en die was best goed. Leuke melodieën en goede balans in de nummers. Samenzang was ook hier goed net als bij bijvoorbeeld The New Poor die dan ook (ik denk genre technisch) represent waren. Interessante ontwikkeling die indiefolk golf.Enige kanttekening is dat ik al snel power mis op zo'n avond.