North to the Night / © Simone v/d Heijden, 2014

"Wat vond je er van?" Soms heb ik het moelijk als me dat na een optreden door een bandlid wordt gevraagd, zeker als je het antwoord stiekem negatief is. Hoe moet je daar mee om gaan? Een genuanceerde mening komt er om 1 uur 's nachts vaak niet meer uit, zeker niet na de hoeveelheid alcohol die er bij mij ingaat als ik vooraan sta met continu een nieuw biertje in de hand. En wat kun je tegen wie zeggen? Leugentje om de vrede te bewaren, om niemand te kwetsen? Het werd me door Man Hug II en niet in dank afgenomen dat mijn antwoord op de vraag "Ik vond het kut" was. Het was dan ook echt kut, maar tegen vrienden lieg je niet, toch? (Overigens moet vermeld dat ik hun laatste repetitie best-wel-heel-erg-ok vond). Ik zag de bui alweer hangen voor vanavond. Wat vrienden/halve bekenden in een all-star post-rock collectief die me de vraag ongetwijfeld zouden gaan stellen. North to the Night dus. Op je FB-pagina een beetje opscheppen over in hoeveel bands je hebt gespeeld. Ik dacht ook zeker te weten dat post-rock dood was, ik was immers bij de uitvaart in 2006. Tijdens het concert bleek het gelukkig makkelijker dan gedacht. Het was weer 2004 en ik zat lekker mee te deinen op de Mogwai/ Godspeed-achtige muren van geluid met te gekke riffs hier en daar. Hier en daar een functionele sample met bijbehorende post-hardcore riffs á la From Monuments to Masses. Ik heb niet eens hoeven liegen:  "Ik vond het bloedmooi".