Photo: ©Rutger Hocks

Er reed voor onze deur een geweldig afgeragde busje aan, met daarin 2 nog meer afgeragde bands. The love triangle was nog maar 2 weken in hun 8 weken durende tour, maar er was al geen broek meer waar geen gat meer in zat. Of is dat mode? Kapotte shirts, kapotte broeken. Ik verwacht gitaargeweld.

Maar dan krijg je van P.U.F.F. toch iets heel anders.

Ten eerste krijgen ze van mij met stip op nummer 1 de hoofdprijs voor meest Duitse band die ik ooit heb gezien. Oorbellen, matjes, synths etc. Nummers die mij enorm deden denken aan D.A.F. en andere typische jaren 80 bands, gedrapeerd met oude punkmentaliteit. Vuurwerk inbegrepen.

En dan The Love Triangle. Iets compleet anders. Waarbij P.U.F.F. het publiek erg moeilijk meekreeg, ging het deze heren een stuk makkelijker af. Harde snelle punknummers met enorm veel melodie er in. Daar hou ik van! Popnummers in vermomming. Hard werken, het publiek er bij betrekken, maar daarmee toch niet echt het resultaat krijgen wat je zoekt. Maar ja, daar valt niet altijd even veel aan te doen.

Al met al: goede avond, goede muziek, te veel gedronken. |DOUWE