Van links naar rechts; Talma, Peeper, Middelweerd.

Veraan Igor Wijnker (een man van 39) zag Meindert Talma & de Rode Kaarten zaterdag al in actie in de bovenzaal van Paradiso. Hier een verslag, analyse en voorbeschouwing - met allerlei referenties naar de liedjes op Eenmaal Oranje en het spelletje.

Meindert Talma, de Fries die voor Groningen koos, is bezig aan een korte tour door Nederland om het prachtige thema-album Eenmaal Oranje, zijn alweer 10e langspeler, live aan de man te brengen. Dat doet hij met gelegenheidsband de Rode Kaarten, een hoofdzakelijk uit Groningers bestaand sterrenensemble dat –in tegenstelling tot het gladgeschoren egogenootschap van Bert van Marwijk- zichzelf kan wegcijferen voor een optimaal eindresultaat. Zie bijvoorbeeld Irene Wiersma, de ambitieuze frontvrouw van Flux, die in een dienende rol speelt als achtergrondzangeres en in het lied Ik maak geen fout zelfs even de ondankbare taak van scheidsrechter op zich neemt.

Zaterdag was in de stampvolle Amsterdamse bovenzaal oud-FC Groninger Marcel Peeper de speciale gast. Deze zeer onfortuinlijke eenmalig international wordt door Talma bezongen in het aangrijpende lied 1000 stukken. En op het muzikaal zeer diverse album staan meer instant-klassiekers, waarin Talma zijn liefde voor het voetbal, het absurdisme en de taal weer meesterlijk opdist.

Alle elf nummers werden zaterdag gespeeld (in dezelfde volgorde als op het album). De in de kwalificatiereeks (de opnamen) zo smaakvolle kopersectie werd weliswaar node gemist op het middenveld. Maar de gelegenheidsband, een echte toernooiploeg, is na de eerste drie pouleduels (in Asteriks, Paradiso en De Spot) zeer goed op elkaar ingespeeld en inmiddels uitgegroeid tot een schier onverslaanbare equipe. Met op doel Corneel Canters (drummer van o.a. Flux en Ausputzer)en in de defensie bassist (Partiboi) Henk Veenstra. Wervelend op het middenveld en soms opduikend in de spits gitarist Laurens van der Meulen die zijn imposante baard vreemd genoeg kort voor deze tour heeft afgeschoren. Spelverdeler is uiteraard de kopsterke captain Meindert Talma (tevens koning van de gortdroge inleidingen), die wordt geflankeerd door de jonge talenten Wiersma en Jolien Middelweerd.

Kortom: het loont de moeite om dit team en zelfs sommige supporters straks aan het werk te zien. Mooi was zaterdag ook het keihard en venijnig meezingen van de dochtertjes van Talma met het lied (Nooit) Wereldkampioen. Maar de overduidelijke publieksfavoriet is het slotnummer Oekie Hoekema, dat een refrein heeft dat niet meer uit je kop gaat. En dat zelfs zaterdagavond na het verlies tegen Denemarken door enkele beschonken Paradiso-bezoekers nog luidkeels werd gezongen.

Vrijdag is Hoekema aangekondigd als de speciale gast in Vera, al was het volgens Talma nog onzeker of hij daadwerkelijk komt. De uitzonderlijk principiële speler (die destijds als enige voetballer tegen de WK in het dictatoriale Argentinië demonstreerde) handelt tegenwoordig in hoekkoelkasten (sic!) en is vrijdag waarschijnlijk in Scandinavië voor zaken.

Hij doet er echter goed aan om naar de Oosterstraat te komen, vooral als hij weer eens wil ervaren hoe het is als tientallen luidkeels je naam schallen.