Wat beweegt een weldenkende, scherpzinnige jongeman als Jetze Nanninga om zich in te laten met het grofkorrelige lawaai van de mannen van Neurosis? Grote woeste kerels in een pikdonkere, zweterige zaal met als enige verlichting projecties van het vreemdste soort? Voor je moeder is het waarschijnlijke de zoveelste hardrockband, maar voor kenners is Neurosis de absolute crème de la crème van de zware en uitgesproken muziek. Afgelopen vrijdag trokken de massa’s naar Eindhoven om hun helden aan het werk te zien.

Jetze was daarbij, maar vertelt ons eerst in het kort precies hoe en wat.

 

Goedemorgen Jetze, hoe is je dag?

 

M’n dag is goed, so far! Op tijd opgestaan, koffie drinken, stukje Wolves in the Throne Room luisteren en hup aan het werk. Het is mooi weer, dus ik ga in de tuin aan de slag met de hogedrukspuit. Mooi apparaat is dat!

 

Dat is zeker een mooi apparaat! Welke plaat luister je?

 

Ik luister Black Cascade nog eens. Het is goed, maar toch beduidend minder dan de voorgaande twee. Ik ben benieuwd hoe de nieuwe wordt!

 

Vertel eens wat over Neurosis, was het liefde op het eerste gezicht?

 

Nou nee, het heeft lang geduurd voordat ik Neurosis ook maar een beetje leuk vond. Of nou ja leuk. Leuk is niet het juiste woord. Ontzag of bewondering lijkt me beter. Van de piramides zeg je ook niet "ja, leuk, een piramide".

 

Poe!

 

Jaja, het is heel wat hoor, dat Neurosis. Al jaren kwam ik de naam tegen in de liner notes van veel van mijn favoriete albums. Ik heb het toen vaak geprobeerd maar het wilde niet echt vlotten. Ik vond het vooral heel lelijke muziek en begreep niet wat anderen erin zagen.

 

Ware schoonheid zit van binnen toch?

 

Nou precies. De spijker op zijn kop. Je went toch aan elkaar en op een stormachtige herfstavond een jaar of wat geleden sloeg de vonk over. Het was de live video van Locust Star. Zoveel pijn met zoveel kracht, ik wist niet dat het kon. Later heb ik eens gelezen dat Steve von Till het schreef na het verlies van zijn kind. Dat is wat je hoort.

 

Wat vreselijk heftig! En dat luister je dan zo tussendoor even?

 

Nee natuurlijk niet! Bands waarvan ik weet dat jij ze ook heel goed vindt: Coil en Throbbing Gristle, die luister je toch ook niet elke dag?

 

Dat klopt, ik zou gek worden!

 

Inderdaad: Goede muziek moet je koesteren. Mensen hebben daar vreselijk hun best op gedaan en dan kun je dat niet zomaar langs je heen laten gaan. Juiste situatie, juiste stemming. Als het stormt in het echt of in het hoofd (bij voorkeur allebei) dán trek ik Neurosis uit de kast. Ik heb er lang niet altijd zin in, dat zware gedoe, terwijl het me wel het meest raakt.

 

Wat luister je dan bijvoorbeeld zo doordeweeks?

 

Death/grind, Powerviolence, Pet Shop Boys.

 

Neurosis live? Is dat wat?

 

Neurosis live is een overdonderende ervaring, zowel fysiek als mentaal. Twee jaar terug zag ik ze voor te eerst, in Haarlem geloof ik. Als je Swans of Sunn O))) ooit eens aan het werk hebt gezien dan weet je wat ik bedoel. Slopend en donderend. Je voelt het in je hele lijf, ik was eerlijk gezegd achteraf verbaasd dat alles nog op zijn plek zat. Gister was dat niet anders, ik ben heel wat gewend en misschien is het ook wel Neurosis’ redelijke specifieke gitaargeluid, maar het was weer om niet goed van te worden!

 

Klinkt gaaf!

 

Jazekers! Het was ook heel warm, naast het licht doen ze ook de airco uit. Ook mogen er beslist geen foto's gemaakt worden. Zo was er vorige keer een wijsneus die dat toch deed die er vervolgens tijdens de show door Scott Kelly en Steve von Till behoorlijk op aangesproken werd. Dat is iets wat je niet wil, believe me!

 

Boze mannen?

 

Heel boze mannen! Gister werd één die kerels werd zo woest meegesleept in de muziek dat hij zijn hoofd kapotsloeg tegen de microfoon! Overal bloed! Maar er werd gewoon bloedend doorgespeeld, de hele show verder. Zag er wel echt heftig uit!

 

Vertel eens wat specifieker over de show van gisteravond.

 

Er werd geopend met Locust Star dus het zat meteen goed. Overigens was het voorprogramma opvallend sterk (UFOmammut) dus er hing sowieso al een heel toffe sfeer. Zowel band als publiek ging volledig op in de muziek, er kon geen lachje af, er was geen interactie en eventuele stiltes tussen nummers werden opgevangen met drones of samples.

 

Is dat niet ongezellig?

 

Je gaat niet voor de gezelligheid naar Neurosis! Maar ik heb me prima vermaakt hoor, geen zorgen.

 

Nog verrassende dingen op de setlist?

 

Één, misschien twee nieuwe nummers, die overigens erg goed waren. Het is al weer vier jaar sinds de laatste plaat (Given to the rising) dus het mag ook wel een keer. Verder was het zoals gezegd vreselijk luid, maar het geluid was erg goed en ook de projecties waren weer heerlijk vervreemdend.

 

Ga je de volgende keer weer?

 

Jazeker ga ik de volgende keer weer! Neurosis is één van de beste bands ter wereld, ooit, zowel live als op plaat. En ik vind het helemaal niet erg dat lang niet iedereen dat door heeft!

 

Hans

 

NEUROSIS in Eindhoven, 29 juli 2011.

 

Wat beweegt een weldenkende, scherpzinnige jongeman als Jetze Nanninga om zich in te laten met het grofkorrelige lawaai van de mannen van Neurosis? Grote woeste kerels in een pikdonkere, zweterige zaal met als enige verlichting projecties van het vreemdste soort? Voor je moeder is het waarschijnlijke de zoveelste hardrockband, maar voor kenners is Neurosis de absolute crème de la crème van de zware en uitgesproken muziek. Afgelopen vrijdag trokken de massa’s naar Eindhoven om hun helden aan het werk te zien.

Jetze was daarbij, maar vertelt ons eerst in het kort precies hoe en wat.

 

Goedemorgen Jetze, hoe is je dag?

 

M’n dag is goed, so far! Op tijd opgestaan, koffie drinken, stukje Wolves in the Throne Room luisteren en hup aan het werk. Het is mooi weer, dus ik ga in de tuin aan de slag met de hogedrukspuit. Mooi apparaat is dat!

 

Dat is zeker een mooi apparaat! Welke plaat luister je?

 

Ik luister Black Cascade nog eens. Het is goed, maar toch beduidend minder dan de voorgaande twee. Ik ben benieuwd hoe de nieuwe wordt!

 

Vertel eens wat over Neurosis, was het liefde op het eerste gezicht?

 

Nou nee, het heeft lang geduurd voordat ik Neurosis ook maar een beetje leuk vond. Of nou ja leuk. Leuk is niet het juiste woord. Ontzag of bewondering lijkt me beter. Van de piramides zeg je ook niet "ja, leuk, een piramide".

 

Poe!

 

Jaja, het is heel wat hoor, dat Neurosis. Al jaren kwam ik de naam tegen in de liner notes van veel van mijn favoriete albums. Ik heb het toen vaak geprobeerd maar het wilde niet echt vlotten. Ik vond het vooral heel lelijke muziek en begreep niet wat anderen erin zagen.

 

Ware schoonheid zit van binnen toch?

 

Nou precies. De spijker op zijn kop. Je went toch aan elkaar en op een stormachtige herfstavond een jaar of wat geleden sloeg de vonk over. Het was de live video van Locust Star. Zoveel pijn met zoveel kracht, ik wist niet dat het kon. Later heb ik eens gelezen dat Steve von Till het schreef na het verlies van zijn kind. Dat is wat je hoort.

 

Wat vreselijk heftig! En dat luister je dan zo tussendoor even?

 

Nee natuurlijk niet! Bands waarvan ik weet dat jij ze ook heel goed vindt: Coil en Throbbing Gristle, die luister je toch ook niet elke dag?

 

Dat klopt, ik zou gek worden!

 

Inderdaad: Goede muziek moet je koesteren. Mensen hebben daar vreselijk hun best op gedaan en dan kun je dat niet zomaar langs je heen laten gaan. Juiste situatie, juiste stemming. Als het stormt in het echt of in het hoofd (bij voorkeur allebei) dán trek ik Neurosis uit de kast. Ik heb er lang niet altijd zin in, dat zware gedoe, terwijl het me wel het meest raakt.

 

Wat luister je dan bijvoorbeeld zo doordeweeks?

 

Death/grind, Powerviolence, Pet Shop Boys.

 

Neurosis live? Is dat wat?

 

Neurosis live is een overdonderende ervaring, zowel fysiek als mentaal. Twee jaar terug zag ik ze voor te eerst, in Haarlem geloof ik. Als je Swans of Sunn O))) ooit eens aan het werk hebt gezien dan weet je wat ik bedoel. Slopend en donderend. Je voelt het in je hele lijf, ik was eerlijk gezegd achteraf verbaasd dat alles nog op zijn plek zat. Gister was dat niet anders, ik ben heel wat gewend en misschien is het ook wel Neurosis’ redelijke specifieke gitaargeluid, maar het was weer om niet goed van te worden!

 

Klinkt gaaf!

 

Jazekers! Het was ook heel warm, naast het licht doen ze ook de airco uit. Ook mogen er beslist geen foto's gemaakt worden. Zo was er vorige keer een wijsneus die dat toch deed die er vervolgens tijdens de show door Scott Kelly en Steve von Till behoorlijk op aangesproken werd. Dat is iets wat je niet wil, believe me!

 

Boze mannen?

 

Heel boze mannen! Gister werd één die kerels werd zo woest meegesleept in de muziek dat hij zijn hoofd kapotsloeg tegen de microfoon! Overal bloed! Maar er werd gewoon bloedend doorgespeeld, de hele show verder. Zag er wel echt heftig uit!

 

Vertel eens wat specifieker over de show van gisteravond.

 

Er werd geopend met Locust Star dus het zat meteen goed. Overigens was het voorprogramma opvallend sterk (UFOmammut) dus er hing sowieso al een heel toffe sfeer. Zowel band als publiek ging volledig op in de muziek, er kon geen lachje af, er was geen interactie en eventuele stiltes tussen nummers werden opgevangen met drones of samples.

 

Is dat niet ongezellig?

 

Je gaat niet voor de gezelligheid naar Neurosis! Maar ik heb me prima vermaakt hoor, geen zorgen.

 

Nog verassende dingen op de setlist?

 

Één, misschien twee nieuwe nummers, die overigens erg goed waren. Het is al weer vier jaar sinds de laatste plaat (Given to the rising) dus het mag ook wel een keer. Verder was het zoals gezegd vreselijk luid, maar het geluid was erg goed en ook de projecties waren weer heerlijk vervreemdend.

 

Ga je de volgende keer weer?

 

Jazeker ga ik de volgende keer weer! Neurosis is één van de beste bands ter wereld, ooit, zowel live als op plaat. En ik vind het helemaal niet erg dat lang niet iedereen dat door heeft!