Onder politie escorte reed Vera On Wheels door Rome,. Grote walmen frituurvet kringelden door de lucht, terwijl we dansend keken naar een preek van de Paus op het St.Pieter plein. De teams kijken elkaar aan vol ongeloof, “wie had dit ooit kunnen bedenken?”

Een half jaar geleden besloot Vera on Wheels zich aan te melden voor de wonders of waste rally. We zouden naar Rome rijden op gebruikt frituurvet om geld in te zamelen voor Stichting Daniëlle.  Vele projecten en donaties maakten alleen de voorbereidingen al tot een groot succes.

2 Juni was het dan eindelijk zover. De start van de Rally in Rotterdam, dus, 5 uur ’s ochtends de wekker zetten om fris en fruitig aan te komen in het Rotterdamse, waar de andere deelnemers reeds op ons wachtten, genietend van de deuntjes van de Fuzzy Morangos en The Hike. Het kampioenenontbijt, bestaande uit friet en inmiddels beruchte Atomic energy drink, werd nog snel naar binnen gewerkt, toen begon het racen! Nog snel even een foto voor de krant en gaan met die banaan!

Amper de grens van België overgestoken reed de bus nog maar 30 kilometer per uur de bergen op, stress en doodsangsten ten gevolge. Besef wel hoe angstaanjagend de aanblik van een Scania kan zijn, wanneer deze met 100 Km per uur een heuvel opgeraced komt, terwijl jij daar met 30 Km per uur door de Ardennen sukkelt. Gelukkig hoefde alleen de brandstoffilter vervangen te worden, hierna reden we weer als een tierelier! Hadden de dames mooi tijd hun nageltjes rood te lakken, terwijl de mannen tot de ellebogen onder de smeer onder de motorkap zaten.

Na 24 uur gereden te hebben kwamen we aan op een pittoreske camping in het kleine plaatsje Rivergaro.  Met krap 5 minuten slaap was de camping louter te omschrijven als geinig. Geblondeerde Italiaanse dames in campingsmoking, uitbuikende mannetjes voor de mobile homes en decoratie bestaande uit pluchen aapjes in kooitjes. De andere teams kwamen uren later pas aan op de camping, waarna we de rest van de avond konden doorbrengen met pizza’s, bier en tafelvoetbal, terwijl de heren van The Hike wederom de oren kietelden met hun deuntjes.

Vroeg in de ochtend vertrok de rally verder naar Rome, waar alle teams de Nederlandse camping Smeraldas aandeden. Lekkere verfrissende duik in het meer naast de camping, waarna een uitgebreide barbecue onze buiken weer vulde. Met concerten van eerder genoemde bands, een nachtelijke duik in het meer en een korte nacht voor de boeg, werd de avond in grote tevredenheid afgesloten.

Om 6 uur gingen de wekkers alweer. We werden namelijk om half 8 al op het Piazze del Popelo verwacht, waar de Nederlandse Ambassade de jaarlijkse Biciroma hield. Op het eerste gezicht leek er niet veel meer te gebeuren op het plein dan het opblazen (en inhaleren) van oranje helium ballonnen, die alle fietser aan hun fiets konden binden. Echter, rond de klok van 10 uur werd de autovrije zondag in Rome opgeschrikt door zo’n 50 voorbij ronkende Ferrari’s . De trotse Italianen reden al rokende een sigaar voorbij. De Ambassade hield een openingspraatje, speciale aandacht voor de deelnemende teams! Ook honderden, duizenden fietsers verzamelden zich op het plein.

Twee van de teams van de rally zouden vooraan de Biciroma meerijden, Vera  On Wheels werd de hekkensluiter. Nadat zo’n 1500 fietsers in het oranje gehuld aan de race waren begonnen, mochten wij aansluiten en de komende 40 kilometer met zo’n 12 Km per uur afleggen door het mooie Rome met al haar wonderen. De frituurolie verbruikende motor kreeg het er heet van, waardoor we de verwarming in de bus vol aan moesten zetten. De dames in hun Groenkapje jurkjes losten dit op door uit de auto te gaan hangen, tot grote blijdschap van de nietsvermoedende Italiaanse toeschouwer.

We passeerden de Puas, de Spaanse trappen, Castel San Angelo en uiteraard dat waar het allemaal om te doen was, het Colosseo. Het nieuwe wereldwonder die voor de rally als eindpunt werd beschouwd. Hoe gaaf is dat moment! Wat een immens staaltje bouwkunst en historie! We reden verder en terug naar Piazza del Popolo, waar we op de daken van de bussen stonden te dansen met vlaggen in onze handen alsof we zojuist de stad hadden bevrijd uit handen van een boze macht. De ambassade komt ons allen de handen schudden en een praatje maken, een gelukkige samenloop van omstandigheden werd onze race genoemd met oog op hun Biciroma.

De organisatie zei met een lach en een zucht; “De rally gaat veel te vlekkeloos, waar is het avontuur?”,  het avontuur meldde zich gelijk maar even. De auto van team Nieuwe Koeien werd gestolen met het hele hebben en houden van de jongens er nog in. Ook Vera On Wheels kreeg een portie avontuur, de terugweg kwamen we vlak voor een tolpoort bij Milaan stil te staan. De bus deed niks meer. Er zat niets anders op dan de bus door de poortjes heen te duwen en op het dak van de bus, in groene jurkjes, te wachten op de ANWB. We hoefden maar 24 uur te wachten voor we een vervangende auto hadden, en daar gingen we weer! Als een hazewind door Zwitserland, Duitsland, door naar het Groningse! Een dikke dag later dan gepland, ogen op luciferstokjes en een intens gelukkig gevoel kwamen we weer thuis. Wat een race om nooit weer te vergeten, wat een lol, wat een bijzonderheden, eigenlijk met geen pen te beschrijven. Zuchtend: “Wie had dit ooit kunnen bedenken?”

Marielle Swaagman
Vera On Wheels