Hedenavond een nieuwe editie van Tartarus records present met toch wel een pareltje als headliner. Uit de hedendaagse BM-scene, de uit Keulen afkomstige vijfmans formatie Ultha. 

Maar voordat ik deze band ga ophemelen, even een hele kleine introductie van wie of wat het Tartarus label is. Opgericht in 2012 door Richard Postma (die zich ook als muzikant nogal profileert, maar daarover later meer) die zich in eerste instantie richtte op het uitbrengen van tapes (cassette bandjes) met heel erg speciale aandacht voor het ontwerp van de hoesjes. Toen dit allemaal best wel liep (tapes are back baby!) kon het uitbrengen van vinyl (ep’s & full-length) uiteraard niet achterblijven. Dit bleek ook een schot in de roos, want het label groeide en doe dit heden ten dage nog steeds. Prachtig label als je het mij vraagt en een toevoeging voor diegenen die weer es wat anders willen in het donkere, experimentele, elektronische segment (net even een tikkeltje anders)  en verrast willen worden.

Voor meer info verwijs ik u allen naar de Tartarus shop.

Want er is nogal een line-up neergezet in het kader van laat ik mijn label even weer presenteren aan het publiek.

De headliner van vanavond, ik noemde ze al; Ultha. Voor degenen die de Vera-site geregeld checken en de mooie stukjes van ons scribenten team lezen, gaat nu ergens vast een lampje branden van; “ he, zijn die hier niet eerder geweest ?”

Dit klopt en ook weer niet, want het concert (ook Tartarus records presents) ging niet door in 2020 vanwege die ellendige pandemie. Maar het stukje hierover was wel geschreven door ondergetekende en ligt vastgelegd in de Vera geschiedenis.

Nu is het dan eindelijk zover en mogen de mannen met een fantastische rode podiumlicht show (als je ze wel eens live gezien hebt weet je wat ik bedoel en anders een must om het te ervaren) hun muur van emotie, pijn, verdriet, je innerlijke donkere en de menselijke worsteling om het uiteindelijke geluk te vinden, op het publiek in de zaal projecteren.

En poeh…Ultha doet dit op zo’n manier dat een adempauze niet mogelijk is en hun sound (gepaard met een diepe hypnotische staat)) je raakt tot in het diepste van je ziel en je die lange worsteling laat (moet) ondergaan. De manier waarop zij hun BM ten invoer brengen wordt alom geprezen door critici en fans.

De band acteert sinds 2014 en heeft sindsdien vele releases gedaan of een splitalbum met andere bands. Na een korte pauze, het leek even dat de band ophield te bestaan, kwamen zij in 2022 keihard terug met het (alom verwoestende, pracht) album “All That Has Never Been True” en het jaar daarop met “Live At Soulcrusher 2022” waar de band gelijk iedereen de mond snoerde die überhaupt nog kritiek had over de passie van deze mannen.

Heb ik je nog niet overtuigt, dan zal ik eindigen met de woorden van de bands biograaf zelf;

Their music can roughly be described as a hybrid of US-Black Metal, (Funeral) Doom and Dark Wave. If you can imagine Ash Borer and Emperor teaming up with Neurosis to play songs by Fields Of The Nephilim you might get an idea of Ultha’s sound!

Enough said…

Ortega
Voor wie dacht dat deze Groningse band dood en begraven was, ook gezien al de nevenprojecten van de afzonderlijke bandleden (Farer, Swerve, Onhou, All Are To Return en dan vergeet ik vast nog wat…) die het allemaal niet onaardig doen, komt bedrogen uit. Want de band is na 5 jaar hiatus toch niet helemaal verdwenen in het donkere zwarte gat. Sterker nog, er is nieuw materiaal op komst (wanneer hoe en wat weet ik ook niet) en de kans is zeer groot dat zij deze avond ook wat nieuw materiaal ten gehore zullen brengen. Wij laten ons verrassen.

Hun laatste Full-length, het prachtige heerlijke Sludgy donkere “Sacred States” met het ontzettend mooie artwork van Marald Van Haasteren stamt alweer uit 2016. Ondanks dat (neem van mij aan) kunnen wij echt wel weer iets moois verwachten van Richard Postma & Co.

Schrijf ze niet af is alleen wat ik zeg.

De Utrechtse bands Throwing Bricks (inmiddels totaal  geen onbekende meer op de Vera planken, zowel de grote zaal als downstage) & Ontaard brengen een split uit (via het Tartarus label op vinyl en cassette) genaamd “Oud Zeer” met contributies van meerdere gastmuzikanten. Check zeker even de track “Abandon Me (feat. Vulva) op Youtube. Dat geeft een aardige indruk hoe rauw deze split is. Ook al is de muziek donker, het gaat vooral om het verwerken van ellende, in plaats van het vieren ervan en das is te horen. Zo puur die zware diepe emotie. Prachtig, wederom!

En dan last but not least gaat de avond nog even door downstage met de tweekoppige band All Are to Return met oa. Frank de Boer (Ortega, Farer, houdt u het nog bij al die kruisbestuivingen) in de gelederen, die blijkbaar nog iets te vertellen had  en hier samen de ideale uitlaadklep in weten te vinden.

Met muziek die perfect als soundtrack voor een “dit is het eind van de wereld en wij gaan allemaal dood en er is geen hoop” film zou passen. Het is intens donker, drone met een specifieke dreiging met een maniakale schreeuwende stem die mooi in de muziek verweven is. Heel soms dringt mij die vergelijking op met The Body, die al sinds jaar en dag hun eigenzinnige sound uitbrengen. En met verve, dat vind ik dan.

Dus wil je nog even uit je eigen bubbel stappen, loop downstage binnen en beleef de wereld zoals deze mannen het ervaren. En das niet mals.

Inmiddels twee albums op tape uitgebracht via het  Tartarus label en tijdens deze avond zal hun derde album “AATRIII”  worden gepresenteerd en uitgebracht. Maar de huidige staat van de wereld en alle ellende/rottigheid zal vast en zeker een voortgang krijgen op deze release.

All Are To Return presents extreme, experimental music with an urgent sense of dread. So you know…

Case

Tartarus Records | Official Website

Check Facebook event