Toen ik aan dit stukje wilde beginnen, was ik benieuwd wie het woord had geschreven toen de man + band hier in 2022 stond. Vooral ter oriëntatie uiteraard, ahum.. De scribent van dienst bleek uiteindelijk ikzelf te zijn, dus zal proberen niet teveel in herhaling te vallen (dit stuk kan gewoon terug gelezen worden op de Vera-site mocht je wat meer willen weten over het project Die Wilde Jagd aangaande zijn muzikale verleden.)

De man in kwestie is Sebastiaan Lee Philipp uit Berlijn die met zijn creatieve uitlaadklep Die Wilde Jagd  hedenavond de Vera bühne zal betreden. In welke samenstelling de band zal bestaan blijft de vraag, want het enige vaste lid van dit project is de man zelf.

Het laatste album Ophio (2023) zal ongetwijfeld een groot deel van de set beslaan, maar gezien Sebastiaan ook dit jaar weer op het gerenommeerde festival Roadburn zal staan met wederom een gecomponeerd stuk (Lux Tenera – A Rite To Joy, speciaal voor het festival) uitgevoerd met het Metropole Orkest weet je het maar nooit wat de man nog meer voor ons in petto heeft.

Maar enfin, das Roadburn en niet wat zich hier in ons eigen clubje afspeelt. Maar het geeft al aan dat Die Wilde Jagd toch zeer geliefd is in bepaalde kringen en dat langzamerhand de rest de wonderschone minimalistische en donkere sound van de band ook aan het ontdekken is.

Want dat is het…de man weet moeiteloos zijn de met ambient doordrongen elektronische sound te combineren met de vroegere kraut (oa. Tangerine Dream, Cluster, Can, Neu, Faust, Harmonia en uiteraard Kraftwerk) te combineren en daar zijn eigen soundscape van te maken met invloeden van heden ten dage. Bijv. ineens Triphop in het nummer 'the Heart' (van het laatste album) met zangeres Lihla.

Ook het album Ophio gaat daar naadloos op verder, vooral de donkere mooie sferische ambient krijgt hier weer vrij spel in sommige nummers weer gekenmerkt door zijn typische Duitse zang, alsof hij een gedicht voordraagt of een boek leest.

Raar maar waar, maar heb deze man nog nooit live gezien (alleen op Youtube en Roadburn Redux)  en kan de ervaring die daarbij gepaard gaat (nog) niet onder woorden brengen. Inlevingsvermogen doet veel en hetzelfde bij interpretatie. Thuis je koptelefoon opzetten en visualiseer de beelden er maar bij geeft je zeker een indruk/gevoel. Maar daarentegen haalt het niet om er live zelf bij aanwezig te zijn en persoonlijk de muzikale wereld te voelen die de man uitdraagt.

Want dat er een gedachte achter zit en dat Sebastian wel degelijk wat uit wil dragen wat hem zo bezig houdt moge duidelijk zijn. Zoals sommige muzikanten het liefst over Sex, Drugs & Rock’n’Roll zingen, heeft deze man wel een iets diepgaandere  visie. Niets mis met Sex, Drugs & Rock’n’Roll hoor (of het zingen daarover) maar vaak weet je waar het toe leidt en hier word je toch ergens aan het denken bewogen.

Daar ga ik mij verder niet aan wagen en laat het over aan eenieder die geïnteresseerd is in mans gedachtegang om dit zelf uit te vogelen. Er is meer tussen hemel en aarde…zoiets.

Vooralsnog staat de muziek voorop en dat zal hedenavond het geval zijn. In dit geval raad ik aan, ogen dicht, oren open en laat die atmosferische deken over je heen vallen, want een palet aan klanken (kleuren) zal op een mooie rustieke manier de weg naar je hersenen weten te vinden. Alsof je op je lekkerste stoel bij een knisperend haardvuur zit met een glas van je favoriete nectar en gewoonweg mag genieten.

Case