Als net afgestudeerde heb ik de laatste tijd alle tijd van de wereld. Een universitaire kunstopleiding: eigen schuld. Ik heb de geijkte paden van 'nuttig bezig zijn' al in de tweede week van mijn eindeloze vakantie afgeschut en kan dus nu 'lekker aankloten'. Gelukkig heb ik weinig nodig. Ik pas goed in deze tijd waarin de wereldeconomieën het rustiger aandoen. If you can't beat them, join them.

Het liefste kloot ik aan op filmfestivals. Wat moet ik anders? Ik heb immers film gestudeerd. En dus was ik vorige maand in Gent, Utrecht, Leiden en ben ik net terug uit Leeuwarden vanwege alle filmfestivals aldaar. Niet geheel toevallig was ik aanwezig bij een lezing over de toekomst van de audiovisuele cultuur in België. De microfoon was een tijdje in handen van een BV (Bekende Vlaming) met bril. Hij woont in Turnhout, vlakbij de Nederlandse grens en nam Nederland als HET grote voorbeeld als het gaat om festivals: "In Nederland is er altijd en overal wel een festival aan de gang. Daar kan Vlaanderen nog wat van leren!" 

Het is grappig dat ik juist door een buutenlander gewezen werd op dit heugelijke feit, want ja, hij heeft helemaal gelijk. Naast alle filmfestivals die allemaal gespecialiseerd zijn in een specifiek soort film (But Festival (B-films), Cine Premières (Franse cinema), Go Short (korte films,) zijn er ook allerlei overlapfestivals zoals het muziek- en filmfestival Play van de Melkweg en het IDFA, het muziek- en literatuurfestival Crossing Border, Explore the North enzovoorts enzovoorts. Je kunt het zo gek niet bedenken of het bestaat. Zelfs met alle tijd van de wereld is het onmogelijk om alles te bezoeken. Wat een rijkdom. 

The Monster Of Nix

Dat die rijkdom ook geld kost en misschien op korte termijn grotendeels wordt weggepist, maakt dat ik veel liever films kijk dan het nieuws. Ik luister liever naar wat Connie Palmen en Spinvis zeggen over alcohol, dan naar de politiek. Als de toekomst niet veel belooft, valt de werkelijkheid niet mee. Daarom staan muziek en films wat mij betreft lekker ver weg van de werkelijkheid. Ze verbloemen, bedwelmen en overdrijven. Op 5 december kan iedere bezoeker zich bij de Zienema fijn onttrekken aan de realiteit van Sinterklaasavond met het veelgeprezen en hilarische politieverhaal The Guard, dat werkelijk niks met de Sint te maken heeft. Iets anders om naar uit te kijken is de vertoning van The Monster of Nix op dinsdag 20 december. Deze surrealistische animatie (met stem van Tom Waits) gaat over het beschermen van verhalen die opgeslokt worden door het grote niks. Omdat de film een halfuur duurt, is er op dezelfde avond nog ruimte voor Rare Exports – een verhaal met een geheel nieuwe (en brute) kijk op het bijzondere exportproduct Kerstman. 

Met deze films en Justine Keller komen we de feestdagen wel door! Ik zei al dat ik weinig nodig had en dat Nederland steenrijk is. Werken kan altijd nog. Ik wacht op de dag dat ik films mag kijken voor mijn werk. Ik oefen alvast. En ik drink er nog eentje op de toekomst.