Wat ben ik blij dat er tegenwoordig een zonnescherm voor het raam van mijn kantoor hangt. Ja, kut he, ik zit op deze middag van 'de mooiste dag van het jaar' op kantoor. Vera Krant deadline komt steeds dichter bij, ik wil de dappere offsetters niet laten wachten. Dus schermpje en luxaflex naar beneden en ploeteren maar. Hopelijk hangt de koperen ploert er morgen weer net zo bij en kan ik dan nog wat genieten.

Ondertussen helpt Oblivians mij het laatste uurtje door. In de 'oudheid' van de 90er jaren stonden we te springen en te bangen als een gek op Greg, Eric en Jack Oblivian; '95, '96, '97, drie jaar raak hier in de club, 3 jaar Vera Polltoppertjes, maar nooit gewonnen (6de, 3de en 2de), Blonde Redhead zat ze in de weg. En toen was het 2013. The Black Keys zijn groot, Ty Segall is ineens een naam, Thee Oh Sees oogsten lof alom en in Groningen zit Traumahelikopter. Fuck, dachten de 'broertjes' daar moeten we bij zijn, dus maakten ze 14 nummers en pleurden die op een zwarte schijf genaamd  Desperation. De mannen kennende zal dat een titel met een knipoog zijn, want wanhopig lijken me ze niet. Desperaat rocken doet het wel, rauw en ranzig zoals we van ze gewend waren, in die good old mid 90's, en uiteraard staat ie deze keer dus op 1 in mijn Trash that Beat.  In de huidige garage tijd zal deze plaat er vet inslaan, en wie weet is dat dan weer genoeg om over te komen voor een fijne Euro-tour waarin Vera natuurlijk niet mag ontbreken. En geheid dat ze dan alsnog die Polltitel gaan pakkenl. Vooralsnog is daar niets echter niets over vernomen. We keep you posted. 

Ondertussen kijken we natuurlijk uit naar die andere 'Old Hero' die hier op 25 juni op de planken staat, 26 jaar na het 4de en laatste Sonic Youth concert in Vera is Thurston Moore terug met zijn huidige outfit, Chelsea Light Moving. Kaarten zat nog.     

Rock'n'Joy'n'get some Sun PePr