De Vijf van Elpee
Maart 2018
Auteur: Jan Kooi
Elke maand bespreekt Jan van platenzaak Elpee de nieuwste en beste releases. Laat je leiden en hou de Vera site in de gaten. Wie weet komt een van de favorieten nog eens live langs!
Shannon & the Clams – onion
Teenage girlgroup doowop garage band Shannon and the Clams zijn voor hun vijfde lp in handen gevallen van Dan Auerbach en dat pakt helemaal niet slecht uit. Sterker, Onion is hun beste plaat tot nu toe. Opgenomen in Auerbach’s Easy Eye Sound studio en ook geproduceerd door hem dus. Gelukkig is er verder weinig veranderd. Er zijn mensen die niet zo goed tegen de stem van Shannon Shaw kunnen maar wij horen daar niet bij. Hier een nummer dat aardig redelijk representatief voor het soort muziek zoals Shannon and the Clams dat al vele platen lang maken. Hier een nummer dat mooi knipoogt naar Del Shannon’s klassieker Runaway. Er zijn weinig bands die deze mix van invloeden beter beheersen momenteel dan deze band vinden wij. Topplaat.
Nap Eyes – I’m bad now
Mooie derde lp van deze Canadezen, uit Halifax, Nova Scotia. Jengelende en slepende indie pop met lekker nonchalante en tegen vals aan hangende vocalen. Met mooie gitaarsoli op de juiste momenten. Referenties: o.a. The Proper Ornaments, diverse Subroutine platen, de nodige Velvet Underground nummers, Scott and Charlene’s Wedding, Modern Lovers en meer van dat soort. Alles bij elkaar: erg mooie plaat. Op Jagjaguwar. Luister ‘m hier op hun bandcamp.
Superchunk – what a time to be alive
Erg goeie nieuwe Superchunk plaat, met deze keer o.a. medewerking van Sabrina Ellis van A Giant Dog (dit nummer ). Een heuse protestplaat is het geworden maar dan wel met goeie liedjes gelukkig. ‘In the 32 breathless minutes of What a Time to Be Alive, Superchunk wishes for the death of bitter old men and the rise of brave young kids, the forceful end of archaic power structures and the perseverance of energetic freedom fighters.’ Ze hebben wel eens minder geïnspireerde platen gemaakt. En ook wel eens slechtere platen. ‘Maybe you didn't expect a band of fiftysomethings to make what's arguably the Trump era's first triumphant protest record. But somebody had to do it.’ Luister maar wat op hun bandcamp. Hun beste plaat van deze eeuw. Tot nu toe dan.
Exek – ahead of two thoughts
Tweede plaat van Australische band, uit Melbourne. Heel anders dan veel andere Aussies van dit moment maar daarom niet minder intrigerend. Denk bij Exek eerder aan bijvoorbeeld Public Image vanwege de dubby invloeden en wat funky dingen hier en daar. Luister maar eens naar dit nummer op hun bandcamp. Maar dat geldt eigenlijk wel voor de meeste andere nummers op deze plaat. ‘More groove in their little finger than King Gizzard And The Lizard Wizard had across the seven million albums they released in 2017’ aldus onze Engelse wapenbroeders van Norman Records. En ‘mastered by Mikey Young’ natuurlijk.
Last of the Easy Riders – unto the earth
Met voorsprong de minst hip uitziende band van de laatste tijd. En de naam is ook al niet zo origineel. En de muziek ook niet. Zelfs sommige songtitels zijn gejat van Dylan en The Byrds. Verder ook nog wel iets ‘modernere’ invloeden als bijvoorbeeld Tom Petty. Dit gezegd hebbende, dit lijkt ons verplichte kost voor Byrds-liefhebbers. En aangezien wij ook groot Byrds-liefhebber zijn vinden wij dit ook mooi. Geen originele noot te vinden verder maar mooie stemmen en mooie countryrock gitaren. Alsof er opeens een nooit verschenen Byrds plaat ontdekt is. Wel verrassend trouwens om te ontdekken dat sommige leden een verleden hebben in psych band People’s Temple, van deze psych klassieker. Op hun bandcamp luister je deze en deze. Op Agitated.