Photo: © Joséphine Kurvers
Persoonlijk heb ik niks met voetbal en toch begin ik de terugblik met het gevoelsmatig overal aanwezig lijkende WK. In Vera was het de avond van Zuid-Amerika; na het voetbalgeweld van (even opzoeken) Chili, Brazilië, Colombia en Uruguay was het in de kelder de beurt aan de dames van Las Kellies uit Argentinië om hun kunstje te vertonen.
Inmiddels op een tour die al bijna drie maanden duurde, was het bij binnenkomst te merken dat de energiereserves aardig waren aangetast. Vier vermoeide gezichten die de club binnen liepen. De eerste vraag die echter gesteld werd, was waar de wedstrijd van Brazilië en Chili in de club gekeken kon worden. Nieuwsgierig zijnde naar de voorkeur van een stel Argentijnen in deze wedstrijd, bleek dat dit er voornamelijk op neerkwam welk land het minst irritant reageerde op een overwinning (de lichte voorkeur ging uit naar Chili).
Na de penalty-serie snel de kelder in om te soundchecken. Dit ging snel en professioneel, de zelf meegenomen geluidsman had binnen een mum van tijd het geluid erg goed afgesteld. Snel het hotel in duiken om tussen het slapen door nog iets mee te krijgen van de tweede interland. Wedstrijd klaar, snel richting kelder voor de show.
Ikzelf had weinig voorkennis van de muziek wegens een avond invallen. Bij het eerste nummer leek het of ik bij een surfpop-band was beland. Leuk, maar volledig niet wat ik verwachtte. Gaandeweg de set ging het energieniveau van de Kellies duidelijk omhoog en begonnen de nummers meer en meer richting punkrock te gaan. Zowaar gingen de voetjes downstage van de vloer, dat zien we toch niet elke week gebeuren. Het bleek dat de dames zelf niet helemaal wisten of de show gewaardeerd werd, moest er nu wel of toch geen toegift gespeeld worden? Na een iets te lange pauze werd toch besloten door te gaan, helaas had toen een behoorlijk deel van het publiek al de weg naar boven gevonden. Een fijne, swingende set en eindigen met een cover van de Ramones, is altijd een goede keuze.
's Ochtends vroeg snel een thermoskan thee maken en weer snel in de auto, want de tour moest nog één dag doorgaan. De boot richting Engeland wacht op niemand en in Londen moet gespeeld worden. Nu voor hun maar hopen dat ze straks thuis Argentinië wereldkampioen zien worden, dan heb ik tenminste geen last meer van die oranje waanzin. |EDWIN