Downstage Terugblik
Menhir + Dead Coast
Author: Thomas Scholing & Robert Haan
Photographer: Marc de Krosse
MakeBelieve heeft een afscheidsavondje in de grote zaal, Robert en ik soundchecken eerst nog even twee pop bands in de kelderbar: Halcyon Ways, met broertje van één MakeBelieve gitarist op drums en Tied Laces; PopGroningen talent met heel veel aanhang. De bands maken het soort muziek dat we niet gewend zijn in de kelderbar, waar meestal wat gruiziger muzieksoorten langs komen. Ze deden overigen prima. Verder met de reguliere Downstage avond;
Terwijl MakeBelieve nog bezig is met de toegift trapt het Engelse Dead Coast de reguliere Downstage avond af. De psych/surf garage band wist ondanks een vrij late aankondiging nog een aardig gevulde kelderbar te krijgen. Deze band heeft dus duidelijk geen uitgebreide soundcheck nodig, want de sound stond bij het eerste nummer al. Erg prettig kabbelende surf nummers maken op het juiste moment ruimte voor wat opzwepender punk achtige liedjes. Liedjes die ondanks genre clichés (iemand zit lekker in de zon, iemand houdt van surfen) erg overtuigend overkomen. Want eigenlijk maakt het geen reet uit welk genre je speelt, zolang je maar hooks hebt. En die hebben ze. De metalheads die alvast voor Menhir klaar staan konden het duidelijk ook wel waarderen. Misschien leg ik nu verbanden die er niet zijn, maar de twee bands van vanavond liggen ook weer niet zó ver uit elkaar, gezien je voor het type sludge/stoner en psychpop dat vanavond in de kelderbar speelt toch wat voor de avontuurlijker muziekhebber moet zijn. De voorkeur voor verdovende middelen lijken me ook hetzelfde: Een goed biertje, een joint, misschien een hallucinerend iets hier en daar. Mijn meest hallucinerende ervaring is als ik op maandagochtend wakker word, maar dit terzijde. Dead Coast zit wat mij betreft op het niveau van Holy Wave en - ondanks dat ik de band zelf geboekt heb - had ik dit toch niet verwacht! (T)
Rond een uur of half 1 ben je dan al behoorlijk moe en dan moet de zwaarste band van de avond nog beginnen. De opstelling van Menhir belooft een mooi feestje met de muur van basversterkers, twee grote koffers met effectpedalen en een flink groot drumstel. Alles waar de verdwaalde Makebelieve bezoeker vreemd van opkijkt en waar de gemiddelde Veraan vrolijk het hoofd bij op en neer schudt, met een glas bier in de hand en een tevreden grijns op het gezicht. Een half uur aan stoner en doom gaat er goed in en Menhir speelt op een bewonderenswaardig hoog niveau. Het donkere geronk van de basgitaren en het oergebrul aan zang van de band en het geschreeuw van het publiek, veranderen de kelderbar qua sfeer even in een prehistorische grot. Terwijl de emoties bij Makebelieve eerder op de avond nog hoog opliepen in de Grote Zaal, krijgt het reptielenbrein de overhand bij Menhir. Na afloop zit menig toeschouwer nog tevreden aan de bar, met een in rubber gehuld cassettebandje in de ene hand en een pul bier in de andere. Al met al een mooi einde van de avond. (R)