Zo stond er ineens een bekende kop voor de deuren van de Kelderbar. Henri en zijn consulten The Question Why?, zijn prachtig op tijd in twee zilveren autotjes. We hadden een bijzonder drukke dag in de club want Dinosaur Jr. speelde in de grote zaal en dat moest iedereen weten. Apart eten, geen toegang tot de backstage etc.. Legendes in de club betekent voor ons vrijwilligers alleen maar hoofdpijn. 

Maarja Dinosaur Jr. is Dinosaur Jr. en wauw wat was die show geweldig! De Fransozen van Arno de Cea waren intussen ook gearriveerd. En met een snelle line-check voor hun show aan moesten ze het wel redden, want Dinosaur Jr.. Je zou bijna vergeten dat we nog goede muziek hadden in de kelder.
Om half 12 precies trapte The Question Why? af in een erg volle kelder. Een groot deel van het publiek had nog wel zin een een goed nagerecht, en dat kregen ze. Henri Soulmann zijn nummers zijn altijd goed geweest. De fakkel die is overgedragen van The Keefmen, is nog goed te horen. Rauwe sixties garage, maar met terughoudendheid en genoeg ruimte voor spanning. Eentonig werd het niet. Beter wel. De groenheid van de band was bij vlagen nog te horen (1e show) maar poeh, qua strakheid kunnen veel mensen hier nog wat van leren. 
Na een chaotische ombouw knalde  Arno de Cea & The Clockwork Wizards er zonder aankondiging in. Zo plotseling, dat ik de boxen nog niet aanhad. De Fransozen waren stille jongens. Dit kwam grotendeels omdat Engels niet hun 2e taal was, maar meer hun 10e. Wel erg sympathieke lui. Ruwe, rauwe surf knalde er uit de gitaarversterkers die ze maar hadden omgedraaid omdat ze bang waren voor gesprongen trommelvliezen. Alsof je wilt surfen tijdens een noordwesterstorm. Zo klonken de eerste nummers. Ge Wel Dig.
Maar het grote ding bij deze muziek is, je moet er van houden. Je komt er snel achter dat elk nummer bijna identiek is, en het truukje van de gitarist dat hij zijn voet over zijn gitaar gooit wordt ook snel oud. Jammer, de storm is snel veranderd in een briesje. Bij deze muziek moet je het hebben van impact. Vooral bij het publiek in de kelderbar, die om half 2 liever bier wil drinken en slap lullen dan één uur een band kijken. Concentratie is nooit ons sterkste punt geweest, gezelligheid wel. Het was weer mooi.