Hoe sterk is de eenzame fietser... die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind zichzelf een weg baant? Zo zong Boudewijn de Groot op de gelijknamige plaat uit 1973 in het nummer Jimmy. Nou, heel sterk! (en fijn gebruind) Maar de wind viel mee en de 3 regenstops duurden slecht 2x een halve en 1x een hele peuk. Grunnen-Haldern, Haldern-Elburg (Lowlands) en de slotetappe Elburg-Grunnen (eindigend achter Het Dok op Noorderzon) j.l. maandag in recordtijd van 8 uur en 39 minuten. 14 dagen, 13 nachten, 500+ km, 2 festivals. En daar kan nog een 3de bijkomen (alweer een persoonlijk record voor deze clubman/festival’hater’), want er hoeft volgende week niet gevoetbald te worden zodat de baan vrij is voor Into The Great Wide Open. We’ll see...

Mijn debuut op het kleine Haldern Pop was een rijke ervaring en won het glansrijk van het grote, dit jaar sobere Lowlands. Er was dan ook flink overlap van mooie namen die in het knusse Duitse dorp beter tot haar recht kwamen. Suuns was verpletterend in de nacht, Warpaint even daarvoor in de grote Spiegeltent zeer fraai en een dag eerder daar ook Wild Beasts. In het dorpscafé was Matthew & The Atlas een openbaring en Other Lives al evenzeer (op Lowlands ook mijn favoriet). Explosions In The Sky sloot de mainstage ondanks de druilerige nacht schitterend af (na Fleet Foxes!). Het festivalleven was nog zorgeloos en opgewekt, ‘Pukkel-pop’ nog niet geweest...
Later meer op  dit blog.    

Rock’n’Joy, PePr