Van tevoren was er al oeverloos gedebatteerd over de idioot snelle kaartverkoop, de matige line-up en het gebrek aan topacts die de Alpha vol laten stromen. En, paniekerig zoals Nederlanders tegenwoordig zijn, over de veiligheid natuurlijk, na het drama op Pukkelpop. Achteraf kunnen we concluderen dat iedereen bij het KNMI per direct ontslagen moet worden (het was prachtig weer); er tussen alle middelmatigheid nog een hoop leuke bands te ontdekken waren; de Alpha inderdaad zelden vol geraakte; en dat er mede door het snelle uitverkopen veel ‘traditionele’ bandjeszoekers hun plek moesten laten aan ‘nieuwe’ festivalgangers: zij die niet speciaal voor de bands komen, maar vrij willekeurig rondlopen op zoek naar een feestje en ’s nachts los gaan bij alle DJ’s.

 

Veel bands op de vrijdag verwezen nog even naar Pukkelpop, bij Smith Westerns werd zelfs een minuut stilte gehouden. Met hun geleende spullen (hun volledige uitrusting was verwoest op Pukkelpop) wisten ze pas na een aantal songs een goed geluid te produceren. Misschien waren ze nog wat van slag, maar ik vond het een matig optreden. Hopelijk gaat dat de 25^e in Vera beter. Daarvoor hadden we al Destroyer gezien, dat ook maar heel traag op stoom kwam. Wel weer, net als in Vera, een mooi geluid. James Blake trok de Bravo flink vol, maar de tent liep gaandeweg weer rap leger. Iets wat we deze Lowlands veel vaker zouden zien: weinig acts wisten een hele set lang te boeien. The Horrors vielen in voor The Vaccines en dat was jammer. Dat zwelgen in je eigen ellende op een stralende zomerdag komt nooit zo goed over. Rise Against kreeg de Alpha aan het bewegen met hun energieke en strakke show, maar wat lijken al die nummers toch veel op elkaar. De dag werd gelukkig kwalitatief naar een hoger plan gestuwd door dEUS, Fleet Foxes, Arctic Monkeys en Edward Sharpe & The Magnetic Zeros (en uit betrouwbare bron hoorde ik dat White Denim ook erg goed was). In 1994, op de tweede Lowlands, zag ik dEUS voor het eerst als beginnend bandje, en 17 jaar later speelden ze een prachtige set vol hoogtepunten uit hun rijke oeuvre. De folkies van Fleet Foxes vielen me na hun tegenvallende tweede plaat alleszins mee. Een warme sound (heel knap in de Grolsch-tent), mooi opgebouwde songs en fraaie zanglijnen. Arctic Monkeys heeft dan wel weer een betere plaat uit dan de vorige en wist zich duidelijk te revancheren voor het slechte concert twee jaar geleden. Er was zelfs contact met het publiek! Het tiental rond Edward Sharpe kreeg in de veel intiemere Lima-tent de handjes op elkaar en de voetjes van de vloer. De dag erna schenen ze alweer te gloriëren op Noorderzon.

 

Cloud Control op Lowlands 2011 (foto Jelmer de Haas)

Op de traditioneel matige zaterdag wisten Young The Giant en Bombay Bicycle Club ondanks enkele goede nummers mijn aandacht maar beperkt vast te houden. Suuns deed dat beter (vette sound!), maar de X-ray-tent was zo vol dat ik ook hier het einde niet haalde. Apparat verraste me met ingenieuze liedjes, waarna Cloud Control mijn verwachtingen inloste en één van de betere optredens van Lowlands gaf. Bij Crystal Castles kwam de vaart er maar niet in; toen ze eindelijk de hits speelden was ik alweer bij Cage The Elephant. Die gingen goed los, kregen het publiek mee, maar waren op den duur wat eentonig. Het viel me op dat veel bands tegenwoordig zo braaf zijn, maar gelukkig zag ik in de Charlie de opgefokte show van The Computers! Deze goed geklede Engelsen deden denken aan The Hives met hardcore-zang en Supersuckers-riffs. Typische Vera-punkrock dus, met een zanger die liggend op het publiek gitaar speelde en met swingende rock&roll-stukjes: ze verpakten een stukje ‘Surfin’ Bird’ van The Trashmen in één van hun songs. Geweldige band, beste van Lowlands!

 

The Computers

 

Zondag relaxed ontwaakt bij de electropop van Little Dragon en harder wakker geschud bij Royal Republic. Die laatsten vielen me echter wat tegen. Even langs de a capella-band met de leukste naam van LL11 gelopen (Stanley en de Menzo’s) op weg naar Crystal Fighters. Zij speelden vol overtuiging de Grolsch-tent plat: erg goed concert. Ook The Kills die daarna kwamen bevielen me goed, ook al leek het wat routinematig.

Toen naar de hiphophype van het jaar Odd Future Wolf Gang

Kill Them All, die vies tegenvielen.

 

Niks vernieuwende muziek met intelligente teksten, saaie standaard raps met alleen maar fucks, shits en bitches. Boring! Ik was toch al snel vertrokken, want wilde Warpaint helemaal zien. Met ‘The Fool’ brachten deze dames één van mijn favoriete

platen van 2010 uit. Hoewel de zang wat schel stond, was het geluid verder OK en wisten ze hun magie goed over te brengen. Heel mooi! Dat vond ik ook van Twin Shadow, dat met hun verfrissende optreden het publiek achter zich kreeg. Van Interpol was ik toch al nooit zo gecharmeerd, dus lekker in de zon naast de tent gelegen en naar de schermen gekeken. Wat zingt die zanger altijd vlak en eentonig. En ook zij kregen de Alpha niet meer vol. Dat lukte The Offspring daarna nog net wel, en dit vergane jeugdsentiment kreeg de boel wel aan het zingen en springen, maar na al die jaren sprong de vonk naar mij niet meer over.

 

Veel en veel leuker was Wild Beasts, één van de toppers van deze editie. Veel nieuw werk van ‘Smother’, maar ook van de vorige ‘Two Dancers’, Wild Beasts

 

beiden platen die ik iedereen kan tippen. Op weg naar de auto langs geluidsterrorist Aphex Twin gelopen, die bewees waarom hij zo’n status aparte heeft in DJ-land. Vet. Daarna draaiden andere DJ’s nog weer de hele nacht door voor de ‘nieuwe’ festivalgangers, maar toen was deze ‘traditionele’ bandjeszoeker alweer tevreden op weg naar huis.

 

T-Ice